________________
B4408410801041
पुरमा उंचा तोरणो थने ध्वजो बाँधलां इतता
नदेखाई प्रेमज राजकुळ विशेषे करीने हर्ष पामेलु देखातुं इतुं, ते जोइ अमिततेजा विस्मय पाम्यो. तेने आकाशमांथी उतरतो जोइ श्रीविजय राजा हर्षथी देनी सन्मुख उभो थयो . परस्पर साळा बनेची एवा ते बनेर अन्योन्य गाढ आलिंगन कर्पु, पछी ते बन्ने सिंहासनपर बैठा. त्यारे श्रमि ततेजाए श्रीविजयने पृथुं के – “ आजे शा निमिसे उत्सव के ? " त्यारे श्री विजय बोल्यो के
-
जथी आठमा दिवस उपर अहीं एक नैमित्तिक आव्यो हतो. तेने में व्याववानुं कारण पूछयुं, त्यारे ते बोल्यो के"हे प्रभु! हुं निमित्त कद्देवा माटे याच्यो छु. ते तमे सावधान चित्ते सांभळो. आजथी सातमे दिवसे मध्यान्ह समये पोतनपुरना राजा उपर उग्र बीजळीनो पात थशे. " श्रनुं तेनुं कटुक वचन सांभळी क्रोध पामेला मुख्य मंत्रीए तेने कह के – “ ते वखते तारा माथापर शुं पडशे ? " त्यारे दैवज्ञ बोल्यो हे मंत्रीश्वर ! शास्त्रदृष्टिए में जेतुं जोयुं तेधुं कहां छे, तेमां मारापरशा माटे कोप करो छो ! ते दिवसे मारा मस्तक उपर तो सुवर्ण श्रने रत्ननी वृष्टि पडशे. " आ प्रमाणे ते दैवज्ञे धुं, त्यारे में तेने पूछ के - " हे देवज्ञ ! बाबु निमित्त तमे क्यांथी शीख्या हो ?” त्यारे ते बोन्यो के --" ज्यारे अचळ स्वामी दीक्षा ग्रहण करी त्यारे मारा पिता साथे में पण बाल्यावस्था छतां दीक्षा लोधी हती, त्यां
""
अष्टांग महानिमित्त अभ्यास कर्यो हतो. पनी हुं युवान थयो त्यारे बिहारना क्रमे हुं पद्मिनीखंड नामना पुरमी गयो. त्यां हिरण्यलोमिका नामनी मारी फुड़ रहे थे. तेणी धाम्यावस्थामां ज तेनी पुत्री चंद्रयशा मुने आप हती. परंतु में तो प्रब्रज्या लोधी तेथी देखीने हुं परण्यो नहोतो. अत्यारे तेणीने युवावस्थावाळी जोइ हुं अत्यंत मोह पाम्पो अने
150/- *
