________________
॥ ८३ ॥ तो गहियवाहुणातं बलेण वुणणस्स बड्डखड्वाए। मेयजं सो खिबई नरए बहुपायकारिं व ॥ ८४ ॥ लज्जाइ दीणत्रयणं तं भासइ सो धरित्तु दिवतणुं । अज्जवि नह नन्यिहिनी एवमवत्थं गओवि तुमं ॥८५ ॥ मेयजो, तं भासइ पढमं मह हरसु जाइमालिन्नं । पच्छा तुम्हुवढे धम्मे परमायरं काहं ॥ ८६ ॥ ता पडिभणेइ देवो अवमि कहं कलंकपकं ते । साहइ सोऽविहु सेणियरण्णो कन्नं विवाहे ॥८७ ॥ तत्तो छागो एगो पुरीसमझम्मि रयसंघायं । मुंचतो पइदिवसं देवेण समप्पिओ तस्स ॥ ८८ ॥ अह तेण य मेएणं घालं भरिऊण पवररयणेहिं । सेणियपुरओ धरिउं पुत्तकए पत्थिया कन्ना ॥ ८९ ।। रण्णा निभच्छिओऽबिहु पइदिवसं रयणढोयणं काउं । पारिजंतोऽवि जणेण मग्गए रायकन्नं सो ।।९०॥ एयस्स को रयणाण आगमो दुजणस्स व गुणाणं । इय चिंतिय अभएणं पुट्ठो सो एगया मेओ ॥ ९१ ।। भो! कारअ तुज्झ को रयणाणं आगमो ? स तं भणइ । अम्ह छगलस्स ए रयणाणि पुरीसयं देव ! ॥९२ ॥ अभएणावि स भणिओ- एयं छागं निवस्स अप्पेसु । जह सो पूरइ वंछं तेणावि तहेव पडियन्नं ॥ ९३॥ सो छगलो निवगेहे बद्धो मलमेव मुंचइ न अन्नं । पुनरपि तग्गिहमेओ रयणाणि | तहेव मुंचेइ ॥ ९४ ॥ अभएण तओ नाओ नृणं देवस्स एस माहप्पो । नहु कोऽविजए अत्यो अगोयरो बुद्धिमताणं, ॥९५ ॥ तं वाहरेइ अभओ, वेभारगिरिम्मि पवररहमग्गं । कुणसु सुहेणं जेणं गंतूण नमिजए वीरो ॥ ९६ ॥ तम्मि उ तहेव विहिए सुरेण पुणरवि पुरस्स यहिभाए । कारावई सोवण्णं पायारं पवरकविसीसं ॥ ९७ ॥ पुणरवि ,
