________________
डोनिसियनयचकमहासमुद्दलहरी । सुगयमयधरणिवलयं समंतओ बोलियं तेण ॥ ६५ ॥ | दोवायालपमाण त्राणुवरुद्धीमहलचिक्खिले । बुद्धगवी तह खुत्ता जह नीहरिजं न सकेइ ॥ ६६ ॥ बहुहेउजुत्तिजुत्तं अइगुविलत्थं पसत्थवण्णेहिं । वत्तृण पुत्रपक्खं दिणछकं निवइपचक्खं ॥ ६७ ॥ सन्तमदिणम्मि मल्लो बुद्धाणंद भणइ अणुचायं । काउं मह वयणाणं वत्तधमिओ ठिओ मोणे ॥ ६८ ॥ जुयलं । सर्वमि नरिंदाइलोए उट्ठितु नियगिहं पत्ते । बुद्धाणंदोवि गओ तन्भणियं चिंत निसाए ॥ ६९ ॥ सो मलवाइदिणयर - भणियविगप्पाइकिरणनियरम्मि ! । घूउच्च अईबंधो भमेद तद्वाणमलहंतो ॥ ७० ॥ जं जं वाइयत्रयणं दीवं काऊण उयरिया मज्झे । लिहियं तं जं जाणइ बुद्धाणंदो नउण अन्नं ॥ ७१ ॥ ततो वीसरियम्मी सयलम्मवि पुचपक्खययणम्मि । हद्धी रायसहाए किमुत्तरं तस्स दाहामि ? ॥ ७२ ॥ एवं बुद्धाणंदो खडिया - हत्थो अकित्तिभयभीओ | पाणेहि परिषत्तो खलुब सो सज्जणजणेहिं ॥ ७३ ॥ रायसहाए मिलिए लोए सलम्मि मलबाइजुर । इक्को नवरि न एओ बुद्धादो पुणो तत्थ ॥ ७४ ॥ किं नागओ स अज्जयि पडिवाई ? तो भणति तब्भत्ता । निर्चितो निसुहं अणुहवमाणो धुयं होही ॥ ७५ ॥ जग्गह अज्जवि न हु सो बुद्धाणंदुत्ति तो नियो भणइ । कुसलं तस्स न नजइ एसा जं दीहिया निद्दा || ७६ || नियपुरिसा पडुबिया रण्णा तं पिक्खिऊण आवेह । ते गंतूणं उग्घाडिउं च दारं निहालंति ॥७७॥ बुद्धाणंदी दिट्ठो दुहावि गयपाणओ तओ तेहिं । उड्डमुहो खडियाए भूमीए किंपि विलिहंतो ॥ ७८ ॥ तत्तो आ
