________________
4
तहा केणवि पासंडिपासेण भोलविय कहिपि नीओ कुलसामी भीमकुमारो य मह सरणमसरणस्स, तओ सहासं जोई तं पड़ जंपइ- रे यराय ! तुझ पहू मह भएण काउरिसुब पल्लाणो कहं सरणं होही ?, संपर्य कालियाए मह, पुरो कहियं- स तुह सरणदाया विंझाडवीए सेयभिक्खूणं पासे चिट्ठइ, तस्स एसो असी, तस्स ठाणे वराय !! तुझेव संपइ सीसं लिंदिस्सं, तो ताणमन्नुन्नमालायमायण्णिय भीमो भीमभीउडिवियडभालयलो चिंतेइ-हा कहमस दुरप्पा मम पाणसमाणं मिनं सुद्धिमयरहरं रिडनेद ?, तमो नमुलहियपोरिसो कुमरो त हक-रे पाव पासंडियाहम ! संपयं सजो होहिही, एस ते सीसं लिंदेमित्ति, तघयणं सुणिय सम्भतचित्तो जोई तं नरमुज्झिय कुम-14 रसम्मुहं खगमुग्गिरिय धावेइ, भीमोवि दुवारकवाडयाएण तस्स कराओ करवालं पाडिय दाहिणकरे तं गहिय । वामहत्थेण केसेस गहिय कालीए पुरओ पाडिय हियए पायं दाऊण जाव कावालियसिरं लुणिही ताव काली अंतरे ठाऊण भणइ-हे वीरसेहर ! मा एयं मम वच्छलं मारेहि, जओ एएण मज्झ सत्ताहियसएण नरसिरेण पूया । निम्मिया, अज उण अट्ठत्तरसयपूरणमेएण सिरेण करिय संतोसिहिही, तोऽहं पयडीहोउण जाव सिज्झिस्सं ताव वीराहिवीर! तुमित्थागओ, तो तुहासमसाहसणऽहं तुट्ठा, वरसु वरं, भीमोवि वागरइ-जइ सम्मं मम वरं देसि, ता तुमं तिगरणसुद्धीए सधजीवाणं मारणनिवारणं कुणेसु, तहा-करुणामयं जिणमयं, जइ पुर्वि सेवियं हवे तुमए । ता कुच्छियदेवभवे, एरिसए नो पडिज्वासि ॥ १॥ तम्हा चय जीववहं, तुह भिचा अवि हयंतु दयनिरया।
NEY