________________
२
२६ मुं)
|| श्री लोकप्रकाशे तृतीयः सर्गः (सा० १९० )
न
समयमां ( आत्म प्रदेशोने ) सङ्कोच करतो छतो सूक्ष्म ८९६ || बळी मुख्यमां ने ते पण पूर्वेला अति घणां विशेषणी ( १००० जोजननो-स्वदे हे उत्पन्न थनार - पनकपणे उत्पन्न धनार-त्रण समयना आहारवाळी - ए विशेषणो ) वाळो ज सर्व देहमां सूक्ष्मदेहवाळो होय . ।। ८९७ ।। त्यां हेला अने वीजा समयमा अतिसूक्ष्म होय छे, अने चोथादि समयम अतिस्थूल होय छे, माटे बीजे समज ( अवधिना जय० क्षेत्रने ) योग्य थाय छे, तेथी अहिं ण समयना आदारवाळो एवं विशेषण कह. ।। ८९९ ।। उत्कृष्टथी अलोकमां लोक जेवडा असंख्यात खण्ड देखे. ए अवधिज्ञाननो ( क्षेत्रथी ) ० विषय शक्तिनी अपेक्षाए को. ॥ ९०० ॥ कळी ए अत्र ज्ञानी [ काळधी ] जय० पणे आवलिकानो असंख्यातमो भाग देखे, अने उत्कृष्ट पणे असंख्य अवसर्पिणी उत्सर्पिणी देखे. ॥ ९०१ ।। भूतकाळमां पण तेटली अने भविष्यकालमा पण तेली अवस०-उत्स० देखे, अर्थात् तेटला काळ सुधीमां रूपी द्रव्यने (व्यतीत अने अनागत कालना द्रव्योने) देखे माये ॥१०२॥ तथा अज्ञानी (भावधी) अनन्त पर्यायी जाणे, ते पण ज्ञेयद्रव्य अनन्त होवाथी ( अनन्त पर्याय जाणे.) प्रत्येक द्रव्यमां (एटला) अनन्त पर्याय न जाणे, नो यतः एवो पाठ राखीये तो जे कारण माटे एत्रो अर्थ करतो ( परन्तु अनन्त द्रव्यना मलीने अनन्त) अने एक द्रव्यमां असंख्य पर्याय जाणे ॥ ९०३ तथा उत्कृष्टथी पण अनन्त पर्याय जाणे अने देखे ते पण सर्व पर्यायोना अनन्तम भाग जेटला अनन्त पर्याय जाणे ॥ ९०८ ॥
(४१५)
अवगाहना करे छे. ॥ होय. अने
अथावधेर्विषययोर्नियमः क्षेत्रकालयोः । मिथो विभाव्यते वृद्धिमाश्रत्य श्रुतवर्णितः । ९०५ ॥ अङ्गुलस्यासंख्यभागं, क्षेत्रतो यो निरीक्षते । आवल्यसंख्येयभागं कालतः स निरीक्षते ॥ ९०६ ॥ प्रमाणाङ्गुलमत्राहुः केचित्क्षेत्राधिकारतः । अवधेरधिकाराच्च, केचनात्रोच्छयाङ्गुलम् ॥९०७॥ यश्चाङ्गुलस्य संख्येयं, क्षेत्रतो भागमीक्षते । आवल्या अपि संख्येयं कालतोऽशंस वीक्षते ॥ २०८ ॥ संपूर्णमङ्गुलं यस्तु, क्षेत्रतो वीक्षते