________________
मूलाराधना
आश्वास
मुलारा--आवविदाप्पडिकूलदाए आपतिशा दुर्दैवयशादुपस्थिताः प्रतिकूला उपसर्गपरीपहा येषां से आपतितप्रतिकूलास्तेषां भाव आपतितप्रतिकूलता तस्यां सत्यां । उपसर्गपरीपहेघु उपस्थितेषु सस्विति यावत् । अन्ये तु आषा पडिकूलत्ताए इति पठित्वा आपत्प्रतिकूलस येत्यर्थमा विगदि रताधिराधन ।।
अर्थ-वैसे पूर्वकृत अशुभ कर्मके उदयसे परीवहादिक अति तीत्र दुःख देनेपर भी अर्थात् उनसे अतितीव्र वेदना होनेपर मी साभिमानी साधुगण सब सहलेते हैं परंतु वे रिकार को प्राप्त होकर रत्नत्रयाराधनाका त्याग नहीं करते हैं.
थोलाइयरत कुलजस्म माणिणो रणमुहे बरं मरणं ।। ण य लज्जणवं काउं जावजीर्य सुजणमझे ॥ १५२२ ॥ रणारंभ वरं मृत्यु जास्फालनकारिणः।।
पावजीचं कुलीनस्य न पुनर्जनजल्पनम् ॥ १५८३ ।। वित्रयोदया-धोलाइयरस कृतभुजाकालनस्य । माणिणो मानिनः । रणमुहे वर मरणं युद्धमुख शोभनं मरणं । ण य वर्ग नैय शोभनं । ल करणयं कार्दु जावजीयं च सुजणम सुजनमध्ये यावज्जीव निंदाकरणं ॥
मूलाग-थोलाइदस्स कृतभुजास्फालनस्य । वरं शोभनं । लज्जणय लज्जाफारकं । धर्मपलायनमित्यर्थः ।।
अर्थ--जिसने सुजास्फाट कर शत्रुको जीतने की प्रतिज्ञा की है ऐसे कुलीन स्वाभिमानी मनुष्यका रण में | मर जाना भी भला है. परंतु सज्जनोंमें जिससे निंदा होगी ऐसा कार्य अर्थात् रणसे भागना, शत्रुको पीठ दिखाना कभी भी भला नहीं है. क्यों कि ऐसे कार्यमे आजन्म निंदा होती है.
समणस्स माणिणो संजदरस णिहणगमणं पि होइ बरं ।। ण य लज्जणयं कादं कायरदादीणकिविणतं ॥ १५२३ ॥ संयतस्य वरं मृत्युमानिनोऽसकताडिनः॥ मदीनत्वविषण्णत्वे परीषहरिपूतये ॥ १५८४ ।।
१४०९