________________
प्रद्युम्न रास
हो गयो जती होई जहां पणिहारी, हो कमंडल भरण देह जादौ मागे। पाणी सहु कमंडलि गिल्मो जी. हो पणिहारी बहु कर पुकारी। प्राणि पोहट फोडियो भी, हो चास्या खाल नीरकी धारो । १४३।।
हो सतिभामा परि गयो कुमारो, भानकुमार ध्यान न्यौपारो । वित कर बूको भयो जो, हो छिटिक्या होठ निकस्या संतो। मुंजिहाथ उगमग कर जी, हो मंठो मंडप माह हंसतो ॥१४४
हो भणे विष सुरिण भामा बातो, हो मूखा डासो सूट माती । भोजन यार घरि घणों जी, हो बंभण मजि प्रधाई जिराई। इंद्री पोखं विन का जी. हो तो मन पंडित भार्ग पाये ॥१४५।।
हो नमसकार सतिभामा कीयो, पापो चास बसणं दीयो। पंसि विप्र भोजन करी जी, हो सालि वालि प्रित घणा पसे । भोजन सह मिशार को जी, हो थाली भोजन टाकन वोसे ।।१४६।।
हो पाणी ले सगलौ पौयोजो, हो पाछ विन सराफज बीया । लहू भोजन तू पापी वीरें, हो घालि अंगुली करी अकारी । घर प्रोगस्य छाविहि भरयो जो, हो भन्न गधा न जाई सहारी ।।१४।।
हो पाछप ब्रह्मचारी कोया, हो दीरघ दंत थर हरै होयो। स्थामवगं बूढो भयौ , हो पायो वेगि रूपिणी थाने । नमसकार माता कायौ जो, हो पंचसि बाल्यो दूध प्रासमाने ।।१४८।।
हो नतो भणे मुझ डोले काया. हो गाढी भोजन ऊपरि माया । माता भोजन बेगि घो जी, हो बालि ही जीवन जोगो । खाहै पागि बल नही जी, हो रूपि दुख पुत्र को बिजोगो ।।१४।।
हो ला नारायण ने कोया, हो पाई वोई जती नै गैया । भूख जाइ छह मास की जो, हो जती भणे मुझ भूस्ख धणेरी । ला च्यारि बहुष्टि बीया जी, हो माता मुष न जाई हमारी ।।१५०॥
