________________
१४४
महाकवि ब्रह्म रायमल्ल
नागा नाद निसाग धाउ । कमलश्री धरि ल्यायो साहु । तिया पुरिष बल भुज भोग | पहली सुभ साता संयोग ॥३३॥
वस्तुवन्ध
कमलनी सुख बहु कर, पूर्व पुन्य तस उवै पाइयो । स्वखमीवस गणनिलो, सेठ धनपति त पाईयो । लिहि का प्रक्षिर सिर ब्रह्मा, भयो विवाह संजोग । प्रवर का मार्ग भई से सहु को पयोग ॥३४॥
कमलथी का गार्हस्थ जीवन
सुखस्यों से सेटुिनि बतृ लाउ । बान पुण्य मनि प्रधिक उछाह । मुनि एकाचार्य पाईयो । कमल श्री सो परिगाहियो ||१|| पाई पखालि गंधोविक लेई । ऊंची प्रासण सण देई । माठ व्रख्य ससु थाली भरी। मुनिवर चरण पुजा करी ॥२॥ मन बच काया करि अंदना । फासू अन दीयो तखिणा । जैसी रिति तैसे माहार । मिहि पाहारे सुनि तप विसतार ।।
लेई आहार दे अक्ष वाम । सेहुनी सुख पायो मसमान । दीयो सिधासण मुमिवर जोग । हाथ जोडि बझतसु भोग ॥४॥
स्वामी बात एक सुपि कहो । पाजिका तणो वत कर सहो । मन को सांसो भानों बाप । जाइ हीया को सहु संताप ॥५॥
मुनिवर वात लही मन तणी । मुनि बोल्यो कमलो भणी । पुत्रो मन रख्या करि धीर । थार पुत्र होसी बरखोर ।।६।।
पुत्र तरणा मुख सारा भोगसी । अंति काल संजम लेईसी । मुण्या बबन मन हरिष्यो भयो । दक्षिण मुनिवर बन मैं गयो ।।७।।
कमलश्री मनि मानंद भयो । मुनिवर वधन गाठि बाधियो । पछिम विस जै उगे भाण । मुमिवर झूठ न करे वखाणि ॥६॥
