________________
कविवर चराज
का वर्णन
लोगालोगोरु दुहु पयार । जिसु सेवत भमियह मति चयारि । समिकतु सुसूरु तष दिट्ट होइ ! बलु मंडि रणहि जुट्टियो सोइ ।।१०।। फाटियो तिमरु जब देखि भानु । भगियो छोडि सो पढम ठाणु । उठि रागु पलिउ गरमत गहीर । वैरागि हणि तणि तासु तीरु ॥१०६।। उठि धाइ दुसह तव विषइ लगु । परवाणु देवलु परइ भगु । उठि कोहू चलिज झाला करालु । तब उपसमु ले हरिणयो करवातु ।।१०७।। मद पट्ट सहित गंजिउ मानु । जिनि मद्दवि जित्ति कर बिताणु । तर माया प्रति उट्ठी कसर । मलि मज्ज विविन्नी हो? खुरि ॥१०८।। वाईस परीसह उठेय गज्जि । दिखि देखि धीरजु सुभटु जि गईय भज्जि । प्राइयउ फलहु तह कलकलाइ । दुडि गयउ दुसह तिसु खिमा धाइ ॥१०६।। हुक्कियउ झूट, मूरिखु अंगेजु । सति राइ गंवायो सासु तेजु । कुसीलु जु होत दुह विति । बलु' करि बिदारिज बंभदत्त ।।११०॥ दलु चलिय मोहह मुख फिराइ । सब लोमु सुभटु भो जुडिड प्राइ । तिणि दारुणि बलु मंजिउ बहूतु । उन बिकट बुधि सिह दिनी सुधुत्त ।। १११॥ उह पुषी करइ नित पुरिष संत । उह व्यापि रह्या सह जीव जंता ।
