________________
दशाश्रुतस्कन्धनियुक्ति में इङ्गित दृष्टान्त . १२१ भंडी एगेण बइल्लेण बच्चति, तेण भणितं पेच्छह इमस्स गामस्स खलघाणाणि डझंतित्ति। तेहिं तस्स सोबइल्लो हरितो, तेण जाइता देह बइल्लं ते भणिति। तुम एक्केए चेव बइल्लेण आगतो। जाहेण दिति ताहे तेण पतिवरिसंखलीकतंधण्णं, सत्तवासाणिझामियं, ताहेदुरुत्तयगामेल्लएहिएगंमिमहामहे भाणओभणितो-उग्घोसेहि, जस्स अवरद्धं तं मरिसावेमो, मा णे सकुले उच्छादेस, भाणएण उग्घोसितं, ततो कुम्भकारो भणति-अप्पिण्णघ तंबइल्लंगाथा पच्छा तेहिं विदिन्नो खामितो। जति ताव तेहिं असंजतेहिं अण्णाणीहिं होतएहिं खामिता एत्तिया अवराहा, तेणवि य खमियं, किमंग पुण संजतेहिं नाणीहिं होतएहिं जं कतं तं सव्वं पज्जोसवणाए उवसामेतव्यं।
- द०चू०। 'तत्थ “दुरूवग" त्ति उदाहरणं-आयरियजणवयस्स अंतग्गामे एक्को कुंभारो। सो कुडगाणं भंडिं भरिऊण पच्चंतगा दुरूतगं णामयं गतो। तेहिं य दुरूतगव्वेहिं गोहेहिं एगं बइल्लं हरिउकामेहिं भण्णति___ “भो भो पेच्छह इमं अच्छेरं, एगेण बइल्लेण भंडी गच्छति"। तेण वि कुंभकारेण भणियं— “पेच्छह भो इमस्स गामस्स खलहाणाणि डज्झति।" अतिगया भंडी गाममज्झे ठिता। तस्स तेहिं दुरूवगव्वेहि छिदं लभिऊण एगो वइल्लो हडो। विक्कयं गया कुलाला, ते य गामिल्लया जातित-देह बइल्लं। ते भणंति-तुम एक्केण चेव बइल्लेण आगयो। ते पुणो जातिता। जाहे ण देंति ताहे सरयकाले सव्वधण्णाणि खलधाणेसु कतानि, ताहे अग्गी दिण्णो। एवं तेण सत्त वरिसाणि झामिता खलधाणा। ताहे अट्ठमे वरिसे दुरूवगगामेल्लएहिं मल्लजुद्धमहे वट्टमाणो भणगो भणितो-घोसिहि भो जस्स अम्हेहिं अवरद्धं तं खामेमो, जं च गहियं तं देमो, मा अम्ह सस्से दहउ। ततो भाणएण उग्घोसियं।।३१८०।।।
ततो कुंभकारेण भाणगो भणितो भो इमं घोसेहि-............
भाणगेण उग्घोसियं तं। तेहिं दुरूवगव्वेहि सो कुम्भकारो खामितो। दिण्णो य से बइल्लो। इमो य से उवसंहारो
जति ता तेहिं असंजतेहि अण्णाणीहिं होतेहिं खामियं तेण वि खमियं, किमंग पुण संजएहिं नाणीहिं य। जं कयं तं सव्वं पज्जोसवणाए खमेयव्वं च, एवं करतेहिं संजमाराहणा कता भवति।।३१८१।।
-नि०भा०चू०। कथा सारांश
एक कुम्हार मिट्टी के बर्तनों से भरी बैलगाड़ी लेकर द्विरुक्तक (द्वि-अर्थी भाषा बोलने वाले) नाम के समीपवर्ती गाँव में पहुँचा। कुम्हार का एक बैल चुराने के अभिप्राय