________________
बाई प्रीतमति एवं उसके समकालीन कवि
२०
तू मुझ सिरें सेसफूल समो हो । तू मुझ गोफरणो वेण ।। हूँ तुझ किंकर किंकरी हो । कोपते कठण गुणेण हो जी०।१३।। तू मुझ काठ टोडर समो हो । मुझ गुण सुछ छे जेरण ।। गुणसागर तू नाही लाहो । कोपते कवरण गुणेरग ।।हो जी ।।२४॥ तू मुझ जीवतो जीवन हो, तू मुझ योवन जेण ।। तूं मुझ तनु सणगार सही हो, कोपते कबण गुरणेण ॥होजी०॥२५।। तब ते कुबडी हरषीयो हो, जाणी नारी अतरंग ।। ते नारी तेरिण पादरौं हो, भोग भोगवि मनरंग ।।होजी०।।२६।। तन हूं मन मांहि चीत हो, घिग पिग नारी एह ।।
हुमरीखो राय परहरी हो, नीच सू मांडपो नेह ।।होजी०।।२।। नारी चरित्र
नारी चरित्र सायर सम हो, कोय न जांणि पार ॥ हाथ धरें पण थीर नही हो, पारा रस सम नार हो जी ||२८॥ नारी नदी बेहू समी हो, सहजे नीचा संग । गोत्र उपनी सायर बरी हो, मल भरयो तुहूल सूरंग ।।हो जी।।२६।। बनें दावानल दीपयो हो, सूकू नीलू नध्य जोय || तीम फामनी कामें बनी हो, ऊच नीच नव्य अवलोय ॥होजी०।।३०।। नारी निवली वेलडी हो, ए बेह एक सभाब ।। मोटा तरुनि अवगणी हो, वाड भाखरां पिरभाव ।।होजी०॥३१॥ नदी घणी सायर ते मलि हो, तो हू ते ठालो अपार ॥ नारी नर बहूम रमि हो, तुहू नुहि तृपत लगार होजी ०॥३२॥ जिम जम जग जननें ग्ररातो हो, तोह न हो संतोप ॥ सम नारी बहू नर साथि हो, रमतां अधिक होइ सोख होजी०॥३३॥ न्यायें नारी ए कूवि पति हो, न्याय पालि गलि पास || साहासि सूरी सिद्दिजि हो, माया तणो निधास ॥होजी०॥३४॥ कूड कपट जूठा तरणी हो, नारी ए मोटी वारण ।। बापड़ा नर नै भोलवती हो, धूति मीठी वारण होजी०।।३५॥ नारी घीखनी बेलडी हो, नारी अनरथ ठाम ।। मारी नरकनी बाटली हो, नारी बीवन प्राराम होजी०॥३६॥