________________
बलिभद्र चुपई
१२७ पूरब बीतम जाइ फहे, राई युधिष्ठर पासि रहे । मोकलादीनि गड सुजाण, तब लगि कृष्णि छंड्या प्राण ॥११८ ।। हलधर वन माहि जोइ वारि, गिरी कंदरनु न लहि पार । तोर तणु तणि दीलु गान, गोउ नीः ६ वी र: ।। ERE हीवड़ा माहि चित्सु मच्छि, बंधव पाइ पी पाच्छि । कमल पव तब दुदु कीउ, भरीय उदक पाछुपातीउ || १२० ।। पाणी पात्रि करी भाबीउ, सुललित वाणी बोलावीउ । ऊट बंधव साहस धीर, मुखह पषाली पीउ नीर ।। १२१॥ करि साद पुण बोलि नहीं, जाण्यु कृष्ण रिसाणा सही । आगि सहोदर मरि पहि, दुख सागर पडतांदि बाहि ।। १२२ ।। रेवि रमणते चिति इसु, कृष्ण न उठि कारण किसु । मुख देवर ते पाशु कोउ, सासन देषिवि लघु थीउ ।। १२३ ।।
दहा बदन कमल सीचि सही, कठि न जाइ नीर । तनु जोड बंधव तणु, कुणि वनि पंडव घाउ वीर ।। १२४ ।। बाहि करी बिछु कीउ, मुसह निहालि सेह । एकाकी मेह ली गज तु देवि दी। छेह ।। १२५ ।। हा हा कार करी घणु', भूरि बलिभद्र भाइ । वाइ अंदोल्यू तरु पडि, तिम परणी गति थाइ ।। १२६ ।। बे बंधष अवनी ढल्या, अवरन कोइ सहाह । वन पनि जाग्यु सही, तु हलघर मेलि लघाइ ।। १२७ ।।
ढाल बलिभद्र का विलाप
विश्ववि. वीरा हु एकलु वनि रहिणु न बाइ ! तुझ विरण घढ़ी एक पापणी वरसा सु पाइ ॥ १२८ ।। बंधब बोलदि तुझ विरण रहिण न जाइ । बंषध बोलदि युदु घसीराइ बंधव बोलदि ।। १२६ ।। जल विण किम रहि माछलु तिम तुझ विणु' बंध । विरीइ वडिउ सासोउ साल्या असलारे संघ ।। १३० ॥
