Samrat Vikramaditya Yane Avantino Suvarna Yug

SR No.: 035237
Original Sutra Author: N/A
Author: Mangaldas Trikamdas Zaveri
Publisher: Prachin Sahitya Sanshodhak Karyalay
Publication Year: 1947
Total Pages: 246
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 3 MB

Page 97

વિક્રમાદિત્ય ]
: ૪પ :
યોગ્ય સલાહ આપતાં જણાવ્યું કે-“હે. અગ્નિ પ્રજવલિત હોય અને તેમાં ઘીની રાજન્ ! આવી જાતના આચરણથી અવન્તી આહુતિ પડતાં જ તે જેમ વધુ પ્રજવળી ઊઠે તેમ ઉપર આપ ભયંકર આફત વહોરી ન કર્યો. મહારાજાના આટલા જ શબ્દો કાલકાચાર્ય આપના આ જાતના કાર્યથી અવન્તીનું માટે પૂરતા હતા. તેઓએ પંડિત ચાણક્ય મહાજન અવન્તીથી પ્રસ્થાન કરી જશે. અને તેની માફક રાજ્યદરબારને ત્યાગ ક૨તાં ભીમ તમારા આ અપકૃત્યથી ઈતિહાસમાં અવન્તી- પ્રતિજ્ઞા કરી કે-“ અન્યાયરૂપ કાદવના ભંડ પતિનું નામ કલંકિત થશે. આ જ ક્ષણે શ્રી સમાન આ દુર નૃપને જે હું ઉચ્છેદ ન કરું કાલિકાચાર્યજીને સાધ્વી સરસ્વતી સુપ્રત કરો. તે જિન ધર્મની હેલના કરનારા, બ્રાહ્મણ મોટા મોટા મહાત્માઓ પણ ભૂલને પાત્ર બાળ પ્રમુખને ઘાત કરનારા અને જિનબિંબબને છે તો અવન્તીપતિથી આ જાતની ભૂલ ને ઉસ્થાપિત કરનારા પુરુષોના પાપથી થઈ હશે તે કંઈ ગંભીર ગણાશે નહિ.” હું લેપાઉં.”
આ સમયે અવન્તીની રાજ્યસભામાં આ પ્રમાણે ભીષ્મપ્રતિજ્ઞા કરી શ્રી ઘણી જ ગંભીર શાંતિ પ્રસરેલી હતી. સિંહા- કાલિકાચાર્યજીએ અવન્તીના દરબારને ત્યાગ સનારૂઢ થએલ રાજવીના હૃદયમાં વિતવ્ય
કર્યો. તેમનું શાંત અને વીરત્વ દર્શાવતું ક્ષત્રિય તાના ગે કહે છે તે તેના દુરાગ્રહને અંગે લેહી ઉછળી આવ્યું. તેમનું ક્ષાત્રતેજ પ્રગટી કહો પણ તેને હૃદયને પલટે ન થતાં તેની નીકળ્યું પણ મુનિશ તેમને અણઘટતું દુર્ગતિમય વાસનાનો વધારો થઈ અગતિ કાર્ય કરતા રોકી રહ્યો હતે. આપનારાં રાજાના હદયમાં કોધની જવાળાઓ મહાજને તેમને શાંત્વન આપ્યું અને ભભકી ઉઠી. દીર્ઘદ્રષ્ટિપૂર્વકનો વિચાર ન કરતાં બનતી દરેક સહાય આપવા વચન આપ્યું. મહાજનની વિજ્ઞપ્તિ, વયોવૃદ્ધ અમાત્યની શ્રી કાલિકાચાર્યના મગજમાં પોતાની પ્રતિજ્ઞાશિખામણ અને રાણી મદનસેનાના ઉપદેશને ની સફળતાનું જ મંથન ચાલી રહ્યું હતું. અવગણી “ આંધળા આગળ દર્પણ અને ધારાવાસનગરને વીર રાજપુત્ર અપૂર્વ બાણાબહેરાં આગળ ગીત”ની માફક માત્ર ગદંભી વલી કલિક શું આ વસ્તુ સહન કરી લેશે? વિઘાના બળે અભિમાની બની, મ્યાનમાંથી ના, ના. કદાપિ કાળે એ બનશે જ નહિ, ચોવીશ તલવાર બહાર કાઢી, સિંહાસન ઉપરથી કુદકો તીર્થંકરો, વાસુદેવ અને બલદે પણ મારી કાલકાચાર્યને ઉદ્દેશીને કહ્યું કે-“હે રાજવીઓ જ હતા. અને તેમણે ધર્મની રક્ષા ભિક્ષુક ! તારાથી શું થવાનું છે? જા તારાથી ણાથે જ અપૂર્વ વીરતા દાખવી હતી તે જ થાય તે કરી લે. જ્યાં સુધી મારા દેહમાં જીવ ધર્મને પાલક હું કાલકાચાર્ય પણ છે ત્યાં સુધી સરસ્વતી મારા કન્જામાં જ રાજબીજ છું તે શું એક દીન અને અસમર્થ રહેશે. તે સરસ્વતીને અંતઃપુરમાં રાખી સાધુ તરીકે રહી પોતાની ભગિની સાધ્વીના તેણીની સાથે હું સંસારસુખ ભોગવીશ ? શિયળનું ભક્ષણ થવા દઉ? કદાપિ કાળે નહિ.