________________
आगम (४०)
[भाग-3] “आवश्यक'- मूलसूत्र-१ (नियुक्ति:+वृत्ति:) १
अध्ययनं H, नियुक्ति: [१२९], भाष्यं , विभा गाथा H], मूलं - /गाथा-] पूज्य आगमोद्धारकरी संशोधिता मुनि दीपरत्नसागरेण संकलिता आगमसूत्र [४०] मूलसूत्र [१] आवश्यकनियुक्ति एवं मलयगिरिसूरिरचिता वृत्ति: ।
प्रत
सूत्रांक
H
दीप अनुक्रम
पोदात-1 अस्य स्थानाङ्गसूत्रस्यायमर्थः-कथं नु नामैते शिष्याः सूत्रार्थसाहकाः सम्पत्स्यन्ते इति सङ्ग्रहार्थता, कथं नु नाम अनुयोगनियुक्तिःगीतार्था भूत्वा वस्त्राधुत्पादनेन गच्छस्योपग्रहकरा भविष्यन्तीत्युपग्रहार्थता, ममाप्येतान् वाचयतः कर्मनिर्जरा विपुला निक्षेपाः
भविष्यतीति कर्मनिर्जरार्थता, तथा श्रुतपर्यवजातं-श्रुतपर्यायराशिर्ममापि वृद्धिं यास्यतीति श्रुतपर्यवजातं चतुर्थ कारणं, समावेशव ॥१३२॥
श्रुतस्य शिष्यप्रशिष्यपरम्परागततया अव्यवच्छित्तिर्मयादिति पञ्चममव्यवच्छित्तिः कारणं, एतैः पञ्चभिरभिप्रायः श्रुतं सूत्रतोऽर्थतश्च वाचयेदिति, एषामेव सङ्ग्रहादिभावानां मध्यात् द्वित्रादिभिर्भावैः सर्वैर्वाऽनुयोगं कुर्वतो भावैरनुयोगः,1* शायोपश्चमिके भावे स्थितस्य व्याख्यां कुर्वतो भावेऽनुयोगः, भावेषु पुनर्नास्त्यनुयोगः, क्षायोपशमिकभावस्य एकत्वान्, अथवा एकोऽपि धायोपशमिको भाव आचारादिशास्खलक्षणविषयभेदादनेकधा भिद्यते तदाऽचारादिशास्त्रविषयभेद-| [भिन्भेषु बहुषु क्षायोपशमिकेषु भावेषु बुला व्यवखितख व्याख्यां कुर्वतो भावेष्वनुयोग इत्ययविरुद्धमिति, अथवा का प्रतिक्षणमन्यथाऽन्यथा परिणमिते बायोपशामिकभावेऽपि ततः प्रतिक्षणमन्यस्मिन् अन्यस्मिन् परिणममाने शायोपशामिके
भावेऽवस्थितस्य व्याख्यां कुर्वतो घटते मावेष्वनुयोग इति ॥ अथ तेषु द्रव्यक्षेत्रकालभावानुयोगेषु कस्य कुत्र समावेशः। उच्यते, इह द्रव्ये नियमादावा, पर्यावरहितख द्रव्यखासम्भवात, द्रव्यपर्यायी व क्षेत्रकालाविनाभाविनी, ततो द्रव्या-1 नुयोगे भावानुयोगस्य कालानुयोगलक्षेत्रानुयोमख पावतारो भवति, क्षेत्रे तु द्रन्यकालभावानुयोगानां भजना, वयाहि-यदि क्षेत्रं डोकरूपं विवक्ष्यते ताहि तब न्याणि धर्मास्तिकावादीनि सन्ति कालव वर्चनादियणः समवावविकादिरूपो वा भावास्तु गुरुपयोगुम्बमवो वारदिपाश,ततः क्षेत्रानुयोगे लोकवेत्रविषये विवक्षिते द्रव्यानुयोगः
RA
61॥१३॥
Eden
For
a From Us
PRE
~286
