________________
आगम
(४०)
[भाग-3] “आवश्यक- मूलसूत्र-१ (नियुक्ति:+वृत्ति:) १
अध्ययनं , नियुक्ति: [१०७], भाष्यं , वि०भा गाथा ], मूलं - /गाथा-] पूज्य आगमोद्धारकरी संशोधिता मुनि दीपरत्नसागरेण संकलिता आगमसूत्र [४०] मूलसूत्र [९] आवश्यकनियुक्ति एवं मलयगिरिसूरिरचिता वृत्तिः ।।
प्रत
सूत्रांक
एवमेव, ततो न कशिदोषः, उक्कं च-"एयमिह ओषविसयं भणिय सबै न एवमेवत्ति । अस्संजतो य एवं पडुच ओससमावं तु ॥१॥" (श्राव. ३८) अयैतदेवं कथमवसीयते यथेदं सूत्रं बाहुल्यविषयं न पुनः सर्व एवासंयत एवमेव बनातीति, उच्यते, अन्यथा बन्धाभावप्रसङ्गात् , तथाहि-यदि सर्व एवासंयतः सूत्रोक्तप्रकारेण कर्मपुद्गलोपादानमादत्ते ततः कालान्तरे प्रतिदिवसं पुरुषसहस्रदशकेन रूप्यकपश्चकग्रहणे एकरूप्यकमोक्षे च (अर्थ) दिवसत्रयमध्ये लक्षस्य व्यवच्छेद इव सर्वपुद्गलानां जीवग्रहणतोऽभावा प्राप्नोति, तदभावे च बन्धाभावा, बन्धयोग्यकर्मपु. द्गलासम्भवात् , आह -"पावइ बंधाभावो अन्नहा पोग्गलाणऽभावातो। इयवुहिगहणतो ते सवे जीवेहिं जुज्जति ॥१॥" (श्राव. ३९) अथ मन्येथाः-गृहीतपुदलानामसोयकालादृमवश्यं मोक्षा, पुद्गलानामुत्कर्षतोऽप्यसवेयकालस्थितिकत्वात् , ते च मुच्यमानाः प्रतिसमयं सर्वजीवेभ्योऽप्यनन्तगुणाः, ततः कथं पुद्गलानामसम्भवतो बन्धा-10
भावप्रसङ्गः १, उक्तंच-"मोक्खु असंखेजातो, कालातो ते यजं जिएहितो । भणियाणंतगुणा खलुन एस दोसो। * ततो जुत्तो ॥१॥" (श्राव. ४०) तदेतदयुक्तम् , मोक्षो हि गृहीतानां कियत्कालातिक्रमे भवति, ग्रहणं त्ववश्यं प्रति
समयं प्रतिजीवं च सर्वजीवेभ्योऽनन्तगुणानां, ततः कथं प्राक्प्रसञ्जितदोषानवकाश इति, आह च-"गहणमणंताण|
न किं जायइ समएण ता कहमदोसो ?"॥ (श्राव. ४०॥) इति, अथ ब्रुवीधाः-एवंरूपस्तावदागमो विजृम्भते 'जावणं * एस जीवे एयइ वेयइ चलइ फंदइ घट्टइ खुदभइ उदीरइ तं तं भावं परिणमइ ताव सत्तविहबंधए वा अविहंबंधए वा
विहधए वा एगविहबंधए चा, नो घेवणं अबंधए सिया (व्याख्या. सू.) इति, तथा संसारोऽपि प्रतिसमय
ESSASSAGE
दीप अनुक्रम
H
~249~
