________________
आगम (४३)
[भाग-३६] “उत्तराध्ययनानि”- मूलसूत्र-४ (मूलं+नियुक्ति:+वृत्तिः )
अध्ययनं [७], मूलं [-1 / गाथा ||२२|| नियुक्ति: [२४९...]
उत्तराध्य. बृहदृत्तिः
प्रत
॥२८२॥
सूत्रांक
||२२||
व्याख्या-'एवम्' अमुना न्यायेन लाभान्वितं 'अदीणव'न्ति दीलवतौ दीनवन्तं न तथाऽदीनवन्तम्-अदीनं, औरधीदैन्यरहितमित्यर्थः 'भिक्षु' यतिम् 'अगारिणं' च गृहस्थं 'विज्ञाय' विशेषेण तथाविधशिक्षावशादेवमनुजगामित्व
याध्य.७ लक्षणेन 'ज्ञात्वा' अवगम्य, यतमान इति शेषः, 'कथम् ? केन प्रकारेण ?, न कथञ्चिदित्यर्थः, 'नुः' वितर्के, 'जिच
ति सूत्रत्वात् जीयेत-हार्येत विवेकी, तत्प्रतिकूलैः कपायोदयादिभिरिति गम्यते, 'ईदृक्षम्' अन्तरोक्तं देवगत्यात्मक है लाभ जिचमाणो'त्ति वाशब्दस्य गम्यमानत्याज्जीयमानो वा-हार्यमाणः, तैरेव कषायादिभिः 'न संविदंत्ति सूत्रत्वान्न
संवित्ते-न जानीते यथाऽहमेभिर्जीये इति, कथं न्वितीहापि योज्यते, ततोऽयमर्थ:-कथं नु न संविते?, संवित्त एव,7 जानीत एव ज्ञपरिज्ञया, प्रत्याख्यानपरिजया च तन्निरोधं प्रति प्रवर्तत एव, इत्येवं च वदन् काकोपदिशति-यत एवं ततो यूयमप्येवं जानाना यथा न देवगतिलक्षणं लाभं जीयेध्वं कपायादिभिस्तथा यतध्वं, कथञ्चिजीयमानाश्च सम्यम् । विज्ञाय तत्प्रतीकारायैव प्रवर्तध्यमिति, यद्वा-एवमदीनवन्तं भिक्षुमगारिणं च विज्ञाय यतमानो 'जिचंति जीयते
हार्यते अतिरौद्रैरिन्द्रियादिभिः आत्मा तदिति ज्ञेयं, तचेह प्रक्रमान्मनुष्यदेवगतिलक्षणम् , 'एलिक्खंति सुव्यत्यया-2 दादीदृक्षोऽभिहितार्थाभिज्ञः कथं नु जीयमानो न संवित्ते?, अपि तु संवित्त एव, संविदानश्च यथा न जीयेत तथा
यतेतेत्यभिप्रायः । अथवा-एवमदीनवन्तं भिक्षुमगारिणं च लब्धलाभं विज्ञाय यतमानः कथं नु'जिचंति आपत्वाजायते-हार्यते, विषयादिभिरिति गम्यते, ईक्ष देवगतिलक्षणं लाभमिति शेषः, अयमाशयो-यदि लभमानान विज्ञाताः
दीप अनुक्रम [२००]
FOOPMEGPTAITRON
पूज्य आगमोद्धारकरी संशोधित: मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित..आगमसूत्र[४३), मूलसूत्र[४] उत्तराध्ययनानि मूलं एवं शान्तिसूरिविरचिता वृत्ति:
~66~
