________________
आगम (४१/२)
[भाग-३३] “पिण्डनियुक्ति”- मूलसूत्र-२/१ (मूलं+नियुक्ति:+वृत्ति:)
मूलं [३२८] » “नियुक्ति: [३००] + भाष्यं [२७...] + प्रक्षेपं [२... . पूज्य आगमोद्धारकरी संशोधित: मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित..आगमसूत्र-[४१/२], मूलसूत्र-०२/२] पिण्डनियुक्ति मूलं एवं मलयगिरिसूरि-रचिता वृत्ति:
प्रत गाथांक नि/भा/प्र ||३००||
दीप
द्रव्या, द्वितीया बहिरेव तेषां साधूनां निमित्तं चुल्ली पुरा कृता आसीत्, चशब्दाचदानी वा साधुनिमित्तं बहिश्चुल्ली कता वेदितव्या, सा च तृतीया । ततो यदि कदाचित्तत्र तिमणां चुल्लीनामन्यतमस्यां गृहस्था राध्यन्ति ततो द्वी दोषी, तपथा-उपकरणपूतिः पादु-|| करणं च, यदा च चूल्याः पृथकृतं तद्देयं वस्तु तदा मादुष्करणरूप एवैकः केवलो दोषः, पूतिदोपस्तूतीर्णः, यदा चुल्योऽपि शुद्धास्त
दापि पादुष्करणरूप एवैको दोषः । यदर्थ मादुष्करणं गृहस्था कृतवती तं भिक्षायै गृहमागच्छन्तं दृष्ट्वा यहजुत्वेन भाषते तदाहAL नेच्छह तमिसंमि तओ बाहिरचुल्ली' साहु सिद्धपणे । इय सोउं परिहरए पुढे सिटुंमिवि तहेव ॥ ३०१ ।।
व्याख्या-हे साधो ! त्वं 'तमिले' अन्धकारे भिक्षां नेच्छसि ततो बहिश्चुल्यां सिद्धं पक्कम् 'अन्न मिति अस्माभिर्भक्तमिति श्रुत्वा तया दीयमानं परिहरति, प्रादुष्करणदोषदुएत्वात् , तथा प्रादुष्करणशङ्कायां किमर्थमयमाहारोऽय गृहस्य पहिस्तात्पका, इत्येवं पृष्टे तया ऋजुतया यथावस्थिते कथिते तथैव परिहरति, एतेनायगाथायां 'संकामण' इत्यवयवो व्याख्यातः । नन्वयं सङ्कामणकृत आहारः केनापि प्रकारेण कल्पते? किं वा न ? इति, उच्यते, आत्मार्थीकृतः कल्पते, कथमस्थात्माधीकरणसम्भव ? इति चेदत आह
मच्छियघम्मा अंतो बाहि पवायं पगासमासन्नं । इय अत्तट्ठियगहणं पागडकरणे विभासेयं ॥३०॥
व्याख्या-साध्व) पूर्व बहिश्चुल्यादि कृत्वा काचिदेवं चिन्तयति--गृहस्यान्तमतिका धर्मश्च, उपलक्षणमेतत् , तेनान्धकार दूर च पाकस्थानादोजनस्थानमित्यादिपरिग्रहः, बहिश्च प्रवातं तेन मक्षिकादयो न भवन्ति, तथा प्रकाशमासनं च पाकस्थानाभोजनस्थान, ततो वयमत्रैवात्मनिमित्तमपि सदैव पक्ष्याम इत्येवमात्मा कृते ग्रहणं, कल्पते इति भावः। इयं प्रकटकरणे कल्प्याकल्प्यविपया विभाषा, सम्पति मकाशकरण स्पष्टयन 'कुट्टदारपाए' इत्यादि व्याचिख्यासुराह
अनुक्रम [३२८]
Aajastaram.org
~200
