________________
કહેવત સંગ્રહ
૬૦૧
૧૨૮
૧૨
૧૩૦
૧૩૧
૧૩ર
૧૩
૧ ૩૪
આસન મારે કયા હુવા, મારી ન મનકી આશ; તેલી કેરા બૅલ રૂં, ઘરહી કેસ પચાસ, મુરખમું સમજાવત, જ્ઞાન ગાંઠકા જાય; કેયલા હેય ન ઉજળા, સે મન સાબુ લગાય. દાગ જે લાગા નીલકા, સો મન સાબુન ધાય; કાટ જતન પરબોધીએ, કાગા હંસ ન હોય. માંખી ચંદન પરહરે, દુરગંધ હોય ત્યાં જાય; મુરખ નરને ભકિત (ભાવ) નહીં, ઊંધે કાં ઉઠી જાય, જે જાકે ગુન જાનતે, સે તાકે ગુણ લેત; કાયલ આમહી ખાતહે, કાગ લીંબડી લેત. સબસે બુરા (હે) માંગવો, યામે ફેર ન ફાર; બલીસે યાચત હી ભય, વામન તન અવતાર. કહેનાં થા સે કહે ચુકે, અબ કુછ કહા ન જાય; એક રહા દુજા ગયા, દરિયા લહેર સમાય. કયારી બાંધી કેસરકી, અંદર બોઈ પીઆજ; પાની દીયા ગુલાબકા, આખર ગાજકી ખાજ. એક બુરે સબકે બુરે, હેત સબનકે કાપ; અવગુન અરજુનકે ભયે, સબ ક્ષત્રીનકે લેપ. ચંપા તુજમે તીન ગુન, રૂપ, રંગ એર બાસ; એક અવગુન એસ ભયો, જે ભમર ન આવે પાસ. ચંપા હું મુલતાનકા, ઉત્તમ મેરી જાત; ભમરકે મન કપટ બસે, પાસ કબુ નહીં આત. કેઉ દુર કર ના શકે, ઉલટે વિધિઅંક; ઉદધિ પિતાતઉ ચંદ્રકે, જોઈ ન શો કલંક. કારજ ધીરે હેત હે, કહે હેત અધીર; સમય પાય તરૂવર ફલે, કેતા સીચે નીર. મુરખ ગુણ સમજે નહીં, તે નહીં ગુણમેં ચૂક; કયા ઘટયો દીનકે વૈભવ, જે દેખે નહીં ઉલુક તુલસી નીજ કીર્તિ ચહે, પરકી કીર્તિ જોય;
તીનકે મુખ મસી લાગણી, મીટે ન મરીએ ધેય. ૧ અરજીનસહસ્ત્રાર્જુન ૨ ઘુવડ.
૧ ૩૫
૧૩૬
૧૩૭
૧૮
૧૩૮
૧૪૦
૧૪૧
૫૧
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
