________________
ધમની શ્રદ્ધા વધારવા માટે ધર્મના નામે ચાલતા પાપાચારોને રોકવાની, ફરજ ધર્મગુરુઓ અને સાધુસંતો ઉપર છે.
મધ્યયુગમાં ઘણા સ્વાર્થી ખ્રિસ્તી ધર્મગુરુઓ (પાપ) સ્વર્ગની હુંડી લખી આપતા. તેઓ લોકોને કહેતા કે આટલા રૂપિયા આપે તે સ્વર્ગમાં સુરક્ષિત સ્થાન અને સુખ મળશે. ભેળા લોકો એમાં ભોળવાઈ જતા.
આપણા દેશમાં પણ તીર્થના પંડાઓ પિતૃઓને સદ્ગતિ પમાડવા માટે યજમાનોને છેતરતા હોય છે. ખરી રીતે તે આ પંડાઓ એટલો પંડિતો-તેમના ઉપર સમાજને સિક્ષણ અને સંસ્કાર આપવાની જવાબદારી હતી. તેઓ એ જવાબદારી મૂકીને ધર્મને વેચવાને વ્યવસાય લઈને બેસી ગયા છે.
શ્રી. રવિબાબુ ચીનની યાત્રાએ ગયેલા. ત્યારે તેમણે મંદિરના પૂજારીઓને બાળકોને ભણાવતા જોયા. તેમણે પૂછ્યું: “શું બીજી નિશાળે નથી કે તમે ભણાવે છે?”
તેમણે કહ્યું: “તમે ભગવાન બુદ્ધના દેશના થઈને આમ શા માટે કહે છો? તમારા દેશમાં બ્રાહ્મણ પંડિતો ઉપર ગામના શિક્ષણની જવાબદારી છે ને? અમારે ત્યાં આ પ્રથા ત્યાંથી જ આવી છે. ગામમાં કોઈપણ વ્યક્તિ અભણ ન રહે! એ જવાબદારી અમારી છે.”
ત્યારે આપણે ત્યાં બ્રાહ્મણની શી દશા છે એ તેમણેજ વિચારવાનું જ રહે છે. ધર્મના નામે વ્યભિચાર :
ધર્મના નામે દેવમંદિરમાં દેવદાસીની પ્રથા થોડા વર્ષો પહેલાં પૂરીથી લઈને કન્યાકુમારી સુધીનાં મંદિરમાં ચાલતી હતી. દેવમંદિરોમાં કુટુંબની પહેલી કન્યાને ફરજિયાત દેવદાસી બનવું પડતું. ત્યાં તેને નૃત્ય ગીત વગેરે શીખવાડી, દેવને રીઝવવા માટે રાખવામાં આવતી; જેથી
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
