________________
किं वस्त्रत्यजनेन भो मुनिरसावेतावता जायते, क्ष्वेडेन च्युतपन्नगो गतविषः किं जातवान् भूतले ॥ मूलं किं तपसः क्षमेंद्रियजयः सत्यं सदाचारतारागादींश्च बिभर्ति चेन स यतिर्लिंगो भवेत्केवलम् ॥ ३ ॥
शब्दार्थ- अरे ! वस्त्रने त्यजवाथी शुं ? आ पुरुष ए वस्त्रने त्यजी देवाथी | मुनि थाय ? अर्थात् न थाय. विष खरी पडेलो अर्थात् विष रहित एवो सर्प शुं पृथ्वीने विषे थाय खरो ? अर्थात् नं थाय, तपर्नु मूळ क्षमा, इंद्रियजय, सत्य अने सदाचारपणुं छे छता जो यति रागादिकने धारण करछे तो ते यति नहि, परंतु मात्र लिंगधारी कहेवाय ॥३॥
कि दीक्षाग्रहणेन भो यदि धनाकांक्षा भवेच्चेतसि, किं गार्हस्थ्यमनेन वेषधरणेनासुदरं मन्यसे ।। द्रव्जोपार्जन चित्तमेव कथयत्यभ्यंतरस्थांगजं, नो चेदर्थपरिग्रहग्रहमतिभिक्षोन संपद्यते ॥४॥
शब्दार्थ- हे यति ? जो धननी इच्छा थाय तो दीक्षा लेवायी शुं ? कारणके, ए यतिवेषने धारण करवाथी ग्रहस्थपणाने तुं | खोटो माने छ ? द्रव्य मेलववान चित्तज अंतरना कामने देखाडी आपे छे अने जो अंतरनो कामविकार न होय तो साधुने घनने अने स्त्रीने ग्रहण करवानी इच्छा थतीज नथी. ॥४॥
योषापंडकगोविवर्जितपदे सतिष्ठ भिक्षो सदा, भुक्ताहारमकारितं परगृहे लब्धं यथासंभवम् ॥
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com