________________
જેઓનો સ્વભાવ કાર્ય કરતાં મોટાઈ–માનપાન મેળવવાને હેય છે, તેઓ પ્રચારના સાધનના હથીયાર વડે પિતાની નૌકા પાર કરવાની હેડ માંડી રહ્યા હોય છે. પરંતુ સમાજ ચક્ષુહિન નથી કે-- તેવાઓને વર્તી ન શકે. અગાઉ તા. ૬-૧૨-૧૯૩૫ ના વીરશાસન'માં મેં ભાખેલે ભવિષ્યવાણી આખરે સાચી ઠરી છે. તેનું દિગદર્શન જેન તિ' પત્રને તા. -૧૨-૩૫ અંક જ કરાવે છે. મારા પરિવર્તનથી દુઃખી થયેલ એક ભાઈ નેહીને સ્વાંગ સજી મને કેટલાક પ્રશ્નો પુછવા બહાર પાડ્યા છે, જેનો જવાબ પણ એજ પત્રમાં આપવામાં આવેલ છે. એ પ્રશ્નકારની લેખનશૈલિ જ બતાવી આપે છે કે--સ્નેહિના સ્વાંગમાં ઉભા થએલ ભાઈ કણ હોઈ શકે ?
જ્યારે ભાઈ ધીરજલાલના આધુનિક અને ગઈકાલના વિચારોનું પરિવર્તન વિષેની મારી લેખમાળાનો જવાબ આપી શકવાની કઈ બારી રહે તેમ નથી, એટલે આ રીતે મારા સ્નેહિ પાછા પગ ઉડાડી હાનિ પહોંચાડવા બહાર પડયા છે. એ તે “મેં મારું મગર તુજે રાંડ કરું --ના ન્યાય જેવું છે. પરંતુ સમાજ જરા પણ છેતરાય, એ જમાનો આજે વહી ગયો છે. આવા એક તો શું પણ એક હજાર સ્નેહિઓ અંધેરપછેડે કાઢી ખૂલી રીતે પ્રશ્ન પુછવા બહાર પડે, તો પણ હું જવાબ આપવા તૈયાર છું, પરંતુ એ હિંમત કયાંથી હોય ? જેમનો પીઠ પાછળ ઘા કરવાનો જ આશય છે, તેઓ સામી છાતીએ બહાર કેમ આવી શકે ?
સ્નેહી ભાઈને મારી સલાહ છે કે-આ જમાનામાં પડદાબીબીએના નાટકે નહિ ચાલી શકે. એ રીતે તમે ષની અવધિ કરવા માગતા હો અને તૃષા છીપાવવા માગતા હે તે ભલે, બાકી બીજાને હલકા ચિતરવા જતાં જે જે રખે હલકા પડી ન જવાય ! આટલે જરૂરી ખુલાસો લખી આ લેખમાં તટસ્થતા નથી એમ સાબીત
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
