Shubh Sangraha Part 05

SR No.: 034614
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhikshu Akhandanand
Publisher: Sastu Sahityavardhak Karyalay
Publication Year: 1930
Total Pages: 400
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 22 MB

Page 106

શુભસંગ્રહ-ભાગ પાંચમા
૯૦
ખાંધ ી ઔર પ્યાર સે ખેલે તુમ અપને ઘર જાએ !'
થોડી દેર તક વૃદ્ધા કે મુખ પર ગહરી ચિંતા કે ભાવ અકિત રહે, માનાં વહુ ધને જંગલ મે રાસ્તા ભૂલ કર ભટક રહી હેા. પરંતુ અકસ્માત્ પ્રસન્નતા સે ઉસકી આંખે ચમક ઉડ્ડી, જૈસે અંધેરે મેં લટકતે ખટાહી કા દૂર પર વૃક્ષેાં કી ઝુરમુટ કે ખીચ સે ટિમટિમાતા હુઆ પ્રકાશ દિખા પડા હૈા. વહુ ખેલી—
“ બેટા! તુમ્હારે રાસ્તે મેં કટક હુઇ. અચ્છા, તુમ કુછ અવશ્ય અપના નામ સૈનિકમાં મેં લિખા સકેાગે.”
ચિંતા મત કરે, કલ તુમ
યહ કહું કર વહ બડી તન્મયતા કે સાથ ભેાજન ખનાને લગી. લડકા માતા કે ઇન શબ્દાં કા ગૂઢ તાપ સમઝને મેં અસમથ થા.
X
X
X
X
માતા ને આજ બડી લગન સે ઔર બડા સ્વાદિષ્ટ ભાજન અનાયા, માાં અપને સારે જીવન કા પ્યાર, જો કિ વહ અપને એકલૌતે પુત્ર કે પ્રતિ રખતી થી, ઉસને ઉસમેં મિલા દિયા હા! પશ્ચાત્, બડે પ્રેમ સે પુત્ર કે ખિલાયા. ભાજતાપરાન્ત ઘેાડી દેર મેં લડકા સા ગયા. પરંતુ માતા કાનિ ન આઇ.
(૪)
66
• કયાં, વીર બાલક ! આજ ફિર યહાં ક્રિસ લિયે આયે હા ?”
“સૈનિકાં મેં નામ લિખાને.”
તુમ્હારે સૈનિક બન જાતે પર તુમ્હારી વૃદ્ધા માતા ! સેવા કૌન કરેગા ?'
યુવક તે અપની જેમ સે એક લિફાફા નિકાલ કર અફસર કે સન્મુખ મેજ પર રખ દિયા. અફસર ને લિફાફા ઉઠાયા. ઉસપર ઉસીકા પતા લિખા હુઆ થા. ઉસને કાંપતે હાથેાં સે લિફાફા ખાલા, ઉસમે લિખા થા—
મહાશય,
જિસ સમય મૈતે સુના કિ આપને કૈવલ ઇસી લિયે કિ મેરે પુત્ર કે સૈનિક બન જાને પર મેરી સેવા કૌન કરેગા, ઉસકે દેશ કે પ્રતિ અપના કર્તવ્યપાલન કરને ઔર ઉસ અક્ષય પુણ્ય કા ભાગી હૈાને સે રાકા હૈ. મૈંને અપને આપ¥ા સંસાર મેં સબસે અધિક દુાંગિની સમઝા. બુઢાપે સે જરિત મેરા શરીર મેરે પુત્ર કે દેશસેવા કે માગ રૂકાવટ ડાલ રહા હૈ-અર્થાત્ મૈં અપને દેશકી વૈરિન ! યા યહ મેરા કમ દુર્ભાગ્ય હૈ ? ઇસલિયે ઇસસે પહલે કિ મૈં અપને દેશ કે લિયે પ્રત્યક્ષ યા અપ્રત્યક્ષ રૂપ શત્રુ પ્રમાણિત હાઉ, અપને દેશ કે સાથ વિશ્વાસધાત કરૂં, યહ અચ્છા હૈ કિ મૈં અપને ઐસે જીવન કા હી અન્ત કર ડાલૂ ?
અબ આપકેા, મેરે પુત્ર કે। અથવા સંસાર કૈ મેરે જીવન કે સુખ-દુ:ખ કી ચિંતા નહી” કરની પડેગી; યેાંકિ મૈં ઐસી જગહ પહુ`ચ જાંગી, જહાં સસાર કા કાઇ દુઃખ, ખડી સે બડી આપત્તિ, કોઇ ચિંતા મેરે શરીર કા સ્પર્શી તક નહીં કર સકેગી.
મૈં અપને પુત્ર કા દેશ કે અણુ કરતી હુઇ, અપને પુત્ર ઔર પ્યારી જન્મભૂમિ સે, સદા કે લિયે બિદા હાતી ..
આપકી-
સૌભાગ્યવતી માતા
X
X
X
X
પત્ર સમાપ્ત હુઆ. અફસર કા મુખ ગ`ભીર હેા રહા થા. ઉસને યુવક કે મુખ કી એર દેખતે હુએ કડા—“ધન્ય હૈ। વીર માતા ! ધન્ય હૈ। વીર પુત્ર! જાપાન અવશ્ય હી વિજયી હૈગા.” યુવક કૈ અપને પાસ જીલા કર ઔર પીઠ પર હાથ ફેરતે હુએ પાસ બેઠે ક્લક સે વહુ ખેાલા– “ઈસકા નામ લિખેા.” ઔર ઉસને નામ લિખ લિયા. યુવક કે મુખ પર પ્રસન્નતા થી.
(કાર્તિક–૧૯૮૫ના ત્યાગભૂમિ”માં લેખક શ્રી. મંજિત ‘ભદ્ર’)