________________
૧૧૨
આર્યલેકની જેમજ ધર્મગુરુઓને ભગવાનને યોથી ખુશ કરવાને ઇજા હતા. ધર્મગુરુઓ જ ધર્મની ગૂઢ વાતને ઊકેલી શકતા હતા. એવા એ ધર્મગુરુઓ સત્તાવાન વર્ગને સાથીદાર હતા, તથા માનવ સમાજમાં ઊચ્ચ ગણાતા હતા. એ ધર્મગુરુઓની જમાતને કેાઈ પણ જાતના કરવેરા આપવા પડતા નહિ અને આર્યલેકેની જેમ બધા ધર્મગુરુઓ લોકોની પેદાશને દશમે ભાગ પડાવતા. એ ઉપરાંત ભગવાનના નામમાં ભગવાનને ધરાવાતા બધા ભાગનો ઉપયોગ કરતા. ધીમે ધીમે એ ધર્મગુરૂનો વર્ગ ખૂબ ધનવાન અને સત્તાવાન બનતે જતો હતો. અને રાજસત્તાને પણ પડકારતો હતો. અને બીજી બાજુ વધતી જતી રાજસત્તા સાથે દોલત વધતી જતી હતી. અને એકઠી થતી લત સાથે ગરીબાઈની શરૂઆત થઈ ગઈ હતી. અને સમાજરચના, ખેતીવાડીથી ઉદ્યોગવાદ તરફ વિકાસ પામતી હતી. જુદા જુદા કરે જાત મહેનત કરનારા વર્ગપર નાંખવામાં આવતા હતા. એવા વીશ વર્ષો પછી વિકાસ પામતા ઉદ્યોગવાદમાં જેરૂસેલમને મજૂર વર્ગ કામ વિનાને રખડતા હતા. તથા જીવનને ટકાવી રાખવા જીવન સાધનાની વિકૃતિ તરફ વળતો હતો. એક તરફ વિલાસ વધતો હતો, બીજી બાજુ ભૂખમરામાં સપડાતી જનતાનાં દુઃખો વધતાં હતાં. મેટી મોટી મિલકતવાળા માલિકે, શેઠે અને શાહુકારે ગરીબોને ચૂસતા હતા અને મંદિરની આસપાસ ટોળે વળતા હતા. એ રીતે શ્રીમંત અને ગરીબ વચ્ચે અંતર વધતું જતું હતું. ગામ અને શહેર વચ્ચે કલહ વધતો જતો હતો. એ સંજોગોને પરિણામે સેલેમિનના મરણ પછી પેલેસ્ટાઈનના રાજ્યને બે વિભાગ પડ્યા. એક ઉત્તર તરફનું ઈઝરાઈલનું રાજ્ય હતું અને તેનું પાટનગર સપાટ્ય હતું. બીજું દક્ષિણનું જુડાહનું રાજ્ય હતું અને પાટનગર જેરૂસેલમ હતું. પેલેસ્ટાઈનના એ બે વિભાગ પછી યહુદીલેકોને આંતરકલહ વધતે ગયે, યુ વધતાં ગયાં અને યહુદી પ્રજા નબળી પડી. સોલેમનના મરણ પછી ટૂંક
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
