________________
भमेध्य छे. कारण तेमांथी मेध नीकली गयो छे ए विचार कर्यो तेथीज रहेलो जे पशुदेह ते अमेध्य छे.
“ तस्मादेतेषां नाश्नीयात् न यजेत् " वास्ते सर्व पशुओ जे तेओने खावा नहीं तथा जेओने खावा नहीं तेओनो होम पण करवो नहीं एवं
न अश्नीयात न यजेत एटले खावा नहीं तथा तेनो होम पण करवो नहीं एटले अमेध्य पशुओ जे सर्वचरप्राणीओ तेओने खावां नहीं, अने तेनो होम पण करवो नहीं, एम सूचव्यं छे.
एज पुस्तकना पाने १९१ मे प्राचीन बर्हिराजा क्षत्रिय छतां यज्ञना निमित्तथी पशु मारी खावानुं तेने हींसाकर्म थयु ए नारदना वाक्यथी सिद्ध छे तथा यजुर्वेदमां हिरण्यकशाखाना ब्राह्मणग्रन्थ माहेला त्रीजा अष्टकना छठा अध्यायमां त्रीजा अनुवाक् मध्येप्राचिनं बर्हिःप्रदिशा पृथिव्याः वस्तोरस्यावृजाते अग्रे अन्हां ॥
ए विवादरूपी कथा छे, तो न्यायथी सिद्ध थाय छे के पशु मारी खावामां क्षत्रियोने पण पाप छे. पछी हालमां जे क्षत्रियो छे, ने कुलधर्मोना ढोंगथी अथवा जीभनी लाल. चथी मांस खाय छे. ते प्राचीन बर्हिराजानी रीतने मळता क्षत्रियो हशे. ता तेओने मांस खावानी लज्याथी पाप-भीती नारदे प्राचीन बर्हिने बतावी छे. तेनुं स्मरण कर्यु छतां पाप लागशेज लागशे. अने ते मांस खावू जरूर छोडीदेशे.
वली एजप्रमाणे के:-श्रीमद्भागवतना चतुर्थ स्कंधमां २६ मा अध्यायमा सातमा आठमा श्लोकमां नारदजाए प्राचीन बर्हिने हिंसा करवानी ना पाडी छे. ने हिंसानो भय देख्याडो छे. ते विशे निचेना बे श्लोको
नारद उवाच
भो भो प्रजापते राजन पशून् पश्य त्वयाऽध्वरे ॥ संज्ञापितान् जीवसंघान् निघणेन सहस्रशः ॥७॥
एते त्वां संप्रतीक्षते स्मरन्तो वैशसं तव ॥ - संपरेतमयःकूटैश्छिन्दत्युत्थितमन्यवः ॥ ८॥
पशुवध करनानो रिवाज कपोलकल्पित घणे ठेकाणे चालतो हतो पण अत्यारे आ-. पना तरफथी आजना सुधरेला जमानाने मा. आपवा माटे जे समयसूच नो प्रसंग लीधो छे. ते प्रमाणे मोरबी तळपदमां तथा मोरगी ताबाना गाम सापरमां दशराने दिवसे मारवानां.
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
