________________
ભાગ ૨. પ્રકરણ ૨.
પા
વર્તમાનને નામે ચાલતા ચાપડામાં તેના મુનિમે આવી માહ્ય સામગ્રીમાં પણ ક્યાંય એકાંતના આંકડા પાડવો હાય તા તા તે ચાપડાના વિહવટ વમાનાનુગામી છે. એવું કદી પણ માની શકું નાંહુ. સ્વીકારી શકે નહિ, પછી ભલે તે શ્વેતાં મરાના હાય કે દ્વિગ અરાના હાય, અસ્તુ.
આ ઉપરથી વાંચકો સમજી શકશે કે શ્વેતાંબરતા અને દિગ’બરતાની ભી'ત કેવળ આગ્રહના જ પાયા ઉપર ચણાએલી છે. બન્ને સપ્રદાયના પ્રાચીન ગ્રંથાના વજ્રપાત્ર માટે એકસરખા અભિપ્રાય છે છતાં વર્તમાનમાં તે વિષે જે ભીષણુ મતભેદ જણાય છે. તેનું મૂળ કારણુ અને સંપ્રદાયના પૂના ગુઆના અને વર્તમાન કુળગુરુઓના દુરાગ્રહ, સ્વાચ્છઘ, શૈથિલ્ય અને મુમુક્ષુતાના અભાવ-એ સિવાય બીજી કઈ હોઈ શકતુ નથી.--પાનાં ૪૫થી ૬૦
*
હવે તેા વમાન, સુધર્મા કે જ.—કાઈ પ્રતાપી નટ માથે ન હોવાથી તેઓએ શીઘ્ર કહી નાખ્યું કે જિનના આચાર જિનના નિર્વાણુની સાથે જ નિર્વાણને પામ્યા છે. જિનની જેવા સંયમ પાળવાને જોઈતુ ચરીરબળ કે મનોબળ હવે રહ્યાં નથી. તેમ ઉચ્ચ કોટિના આત્મવિકાસ અને પરાકાષ્ઠાના ત્યાગ માગ પણ હવે લાપાયે છે, માટે હવે તેા વમાનના સમયે જે છૂટા લેવાતી હતી તેમાં પણ સયમની સગવડનાની ખાતર (!) વધારા કરવાની જરૂર જણાય છે.
ભારા ધારવા પ્રમાણે તેા આ સંક્રાંતિ કાળમાં જ શ્વેતાંબરતાનુ અને દિગ ખરતાનું ખીજ વવાયું છે, અને જમ્મૂસ્વામીના નિર્વાણુ પછી
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
