________________
૧૪૬
ન ધર્મ અને એકતા કોઈ મુમુક્ષુથી પ્રારંભમાં નમ્રતા ન સહી શકાતી હોય તે તેની મુનિતાને નિષેધ કરે છે. મારા જેવા પ્રમાણે તેમના સાહિત્યમાં (દિગંબર ગ્રંથમાં) આદાન સમિતિ અને પારિષ્ઠાપનિકા સમિતિની વિહિતતા હોવા છતાં પણ તેઓ કારણિક વસ્ત્રપાત્રવાદને એ કડક નિષેધ કરે છે કે જેને પરિણામે તેને વર્તમાનમાં મુનિમાર્ગને લેપ સહવા પડે છે.
જેમ કેઈ મનુષ્ય પોતાના પુત્રને એમ સૂચવે કે ભાઈ! તારે પંડિત પરીક્ષા પાસ કરવાની છે પણ તું યાદ રાખજે કે તારે એકડા બગડા ઘુંટવા માટે પંડિત પાસે જ્વાનું નથી. પહેલી, બીજી કે ત્રીજી એમ કમવાર ગોઠવાયેલ પુસ્તકે પણ શિખવાના નથી, પરંતુ પરબાયું જ પંડિત થવાનું છે. આ સૂચના જેવી જ તે પક્ષની વચ્ચપાત્રવાદના નિષેધ માટે પ્રબળ આગ્રહ દશા છે.
એ સમાજ આ પ્રકારે નગ્નતાને પિક હોવા છતાં મૂર્તિવાદને સ્વીકારે છે. અને તે માટે વર્તમાનમાં મોટાં ધિંગાણું કરવાનું પણ ચૂકતે નથી. આ સ્થિતિ વર્તમાન દિગબર સમાજની છે.
એક બીજે ભવેતાંબર પક્ષ છે તે વસ્ત્રપાત્રવાદને જ અવલંબે છે. ઉપર જણાવ્યા પ્રમાણે તેના સૂત્રમાં સ્પષ્ટપણે અલક્તાનું વિધાન છે. છતાં અચેલક શબ્દને “અનુદય કન્યા”ની જે પિતાને અનુકૂળ અર્થ કરે છે. અને તેને પરિણામે આજે એ સમાજના સાધુઓ વચપાનના પોટલા રાખતા થઈ ગયા છે.
આ સમાજમાં ભારે સંપ્રદાય (મૂર્તિપૂજક માગ) મૂતિવાદને જ સ્વીકારે છે. અને તે એટલે સુધી કે મૂર્તિને નામે મોટી મોટી પેઢીઓ રાખી લાખનું ધન મે કરવામાં જ ઈદ્રાસન (!) લાભ જોઈ રહ્યા છે. મૂર્તિને નામે વિદેશી ન્યાયાલયોમાં જઈને સમાજની લાખોની સંપત્તિ સ્પર પાણી ફેરવી રહ્યો છે–પાનું ૩૨૮.
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
