________________
તત્પર બન્યો છે, ત્યારથી એ એક ઘડીય હેઠો બેઠો નથી. યુદ્ધની તૈયારી કરવા લાગ્યો છે. સૈનિકો એકઠા કરવા લાગ્યો છે, પુરવઠો ભેગો કરવા માંડ્યો છે.
કોરૂકુમારીએ અને કાજળીઆએ પિંગળના સૈન્ય સાથે જોડાઈ જવાનો વિચાર કર્યો. બંનેએ વેશ બદલી નાખ્યા.
કોરૂકુમારીએ પુરુષનો વેશ પહેર્યો અને ધનુષ્ય ધારણ કર્યું. થોડા વખતમાં પિંગળ ભદુઆનું સૈન્ય સલભાણના પાદરે પહોંચી
ગયું.
કેરભાટ પણ ક્રોધે ભરાયો હતો. એના રાજમાંથી અને હાથમાંથી કોરૂકુમારી છટકી જાય એ કેમ ચાલે ?
પિંગળ તો પોતાનું અપમાન ભૂલે જ કેવી રીતે ? બંનેના દિલમાં અપમાનની આગ ભભૂકતી હતી. બંને એકબીજાને હણીને બદલો લેવા તલપાપડ થતા હતા. આથી એકેયનું સૈન્ય સહેજે પાછું પડે તેમ ન હતું.
યુદ્ધ શરૂ થયું. બરાબર ટકરામણ થઈ. બંને પક્ષે ખુવારી થઈ, પણ કોઈ પાછું હસું નહીં.
બીજો દિવસ થયો. રાતના આરામ પછી ફરી હથિયારો ખખડ્યાં. યોદ્ધાઓ બરાબર બાખડ્યા, પણ કોઈ પાછું રહ્યું નહીં.
ત્રીજે દિવસે બેમાંથી એકેયે મચક ન આપી.
પિંગળ વિચારમાં પડ્યો. ત્રણ-ત્રણ દિવસ સમરાંગણ ખેલ્યા, તોય કશું પરિણામ નહીં, કેટકેટલાય દાવ અજમાવ્યા, પણ કશું વળ્યું નહીં. સુ એવામાં બે સૈનિકો એની છાવણીમાં દાખલ થયા. પિંગળ સહેજ હું ચમક્યો. પેલા બંને સૈનિકોએ પિંગળને નમન કર્યું અને એમાંનો એક કાળા રંગનો સૈનિક બોલ્યો,
“મહારાજ પિંગળ, તમે ત્રણ દિવસ લડ્યા, છતાં જીત ન મળી, હવે અમારો ઉપાય અજમાવશો ?”
પિંગળ આવી આકરી વાણીથી ગુસ્સો થયો. એ બોલ્યો : “કેમ, અમે
8 ] કેડે કટારી, ખભે ઢાલ
