________________
n કેડે કટારી, ખભે ઢાલ
૧૩
તીરંદાજ
દશેરાનો દિવસ હતો.
નિશાન-ડંકાના ગડગડાટ સાથે સલભાણના સત્તાધીશ કેરભાટની સવારી આગળ વધી રહી હતી. સલભાણની ચારેતરફ કરભાટની કે વાગતી હતી.
સવારીની આગળ પગપાળા સૈનિકો કૂચ કરતા હતા. એ પછી સુભટો ઘોડા પર અવનવા ખેલ બતાવતા ચાલતા હતા.
કેરભાટ પાણીદાર કચ્છી સાંઢણી પર બેઠો હતો. સાંઢણી વિવિધ રીતે શણગારેલી હતી : ને ગળામાં ઘૂઘરમાળ રણઝણતી હતી.
સવારીની સાથોસાથ ઊંચે ગગનમાં એક ગરુડ ઊડતું હતું. એ ગરુડ સલભાણના રાજવીનું ખૂબ માનીતું પંખી હતું, જ્યારે પોતાનો માલિક બહાર નીકળે ત્યારે આ ગરુડ ઊંડે રહે-રહે કેરભાટની છત્રછાયાનું કામ બજાવતું.
કીમતી માલઅસબાબથી સવા૨ીની રોનક વધતી હતી. એનો લશ્કરી દમામ ચોતરફ હેકરે ઊભેલા લોકોને આં દેતો હતો.
એવામાં એક અનોખી ઘટના બની. ક્યાંકથી સડસડાટ કરતું એક તીર આવ્યું અને સીધું સલભાણના રાજવી ઉપર ઊડતા ગરુડને આરપાર વીંધીને ચાલ્યું ગયું. ગરુડ ધબાક દઈને સીધું જમીન પર પડ્યું.
આ ધબાકાની સાથે જ કેરભાટની કસાયેલી લશ્કરી સાંઢણી એકદમ
થંભી ગઈ.
