________________
L
itml
1 કેડે કટારી, ખભે ઢાલ
ઉમર સુમરો અને હિંમતબાજ મારઈ ગયો. પાછળ એના સરદારો અને સિપાહીઓ ખુલ્લી તલવારે ઊભા રહ્યા. કોઈ દાવપેચ તો નથી ને ? નવો પેંતરો તો ઘડ્યો નથી ને ! યુદ્ધ કરનારને લાખ શંકા થાય !
એટલામાં મારઈ ઉમર પાસે આવી, હજી ઉમર સુમરો કંઈ વિચાર કૅ કરે એ પહેલાં તો એના કપાળ પર તિલક કર્યું, ચોખા ચોંટાડ્યા, ઓવારણાં
લીધાં અને ઉમર સુમરાને માથે હાથ મૂકીને આશીર્વાદ આપ્યા. – મારઈ બોલી, “ખમ્મા મારા વીરાને ! કોઈ મુસાફર હોત તો
પાણીનો સત્કાર પૂરતો થાત, પણ બહેન એના વીરાને ગામને પાદરેથી 86 કંઈ એમ ને એમ ન જવા દે.”
