________________
વીણ ભીમ
રડીબામ્ રડીબામ્ થાય છે. નગારાં વાગે છે. ત્રંબાળું પિટાય છે. ડંકાનિશાન ગડગડે છે.
સિંધનો અમીર કાળઝાળ ગુલામશાહ કચ્છ સર કરવા ચાલ્યો આવે છે. હજારોની સેના સાથે છે. અનેક જાણીતા સેનાપતિઓ ભેરમાં છે.
જંગને રંગ દેનાર અને વલો વતનને સર્વસ્વ માનનાર કચ્છી જુવાનો પોકારી ઊઠ્યા છે :
‘અરે, શા ભાર છે ગુલામશાહના કે કચ્છની ધરતીને રોળે ! કચ્છી શૌર્યતેજ એણે હજી જોયાં નથી; કચ્છી પાણી એણે હજી માપ્યાં નથી; એટલે જ ગુલામશાહે આ મનસૂબા બાંધ્યા છે. ચાલ્યો આવ ! કેટલી વીસે સો થાય એની કચ્છમાં ખબર પડશે.”
કચ્છમાં ઘેરઘેર સમાચાર ફેલાયા છે. ગુલામશાહ સિત્તેર હજારના લશ્કર સાથે આવે છે. લોકો કહે છે :
વાહ ! સં. ૧૮૧૯ના ચોપડા હમણાં જ શરૂ કર્યા છે. હજી કારતક માસ પૂરો થયો છે, ત્યાં ગુલામશાહ જમા-ઉધાર કરાવવા આવી રહ્યો છે ! આવવા દો, જંગને રંગ દેનારા કચ્છીઓ સામૈયા માટે તૈયાર
મૂછનો દોરો હજી ફૂટ્યો ન હોય એવા કચ્છી જવાનો તલવારો છે ઘસવા બેસી ગયા. છરી-ખંજર સમરાવવા લાગ્યા. ઘેર-ઘેર લાપસીચૂરમાં રંધાવા લાગ્યાં. બહેન ભાઈને મળવા આવી છે; ભાઈ બહેનને મળીને 5
વીસ ભીમ ] ન
