________________
ple we leાટક _D_
28
જાય, પૂછપરછ કરે.
કોઈ સિપાહી કહ્યું ઊભો ન રહે તો બકરાં આડાં મૂકે, ઘેટાંના ટોળાને રસ્તામાં ખડું કરી દે. એને ઊભો રાખે.
સિપાહી નારાજ થાય, ગમે તેમ બોલે, પણ ચૈન્નુ લાકડીનો ગોબો લઈ સામે થાય.
પહેલાં સામસામા આવી જાય, પણ ધીરેધીરે બે મિત્ર બની જાય.
સિપાહીને ઘોડેથી ઉતારે. બે ઘેટાં તાબડતોબ દોહી નાખે. પાસેનો રોટલો કાઢીને જમાડે. પછી પૂછે : “હું સિપાહી થઈ શકું કે ?”
સિપાહી હસીને કહે, “ભલા માણસ ! બકરાં-ગાડરાં ચારી ખા. બાકી આમાં તારું કામ નહીં.”
“એમાં એવું તે શું કામ કરવાનું હોય ?”
“અલ્યા, એમાં માથું હથેળીમાં રાખવાનું હોય, લડવાનું હોય. મોત સાથે જીવવાનું હોય.”
“જંગલમાં વાઘ-દીપડા હોય એના કરતાંય ત્યાં ખરાબ ! માથું તો અમે હથેળીમાં જ રાખીએ છીએ.”
સિપાહીને ભરવાડનો છોકરો પાગલ લાગે, થોડી વારે એ ચાલ્યો
જાય.
ફત્તુ વળી બકરાં-ગાડરાંને કવાયત કરાવે.
*કૂચ કદમ ! કૂચ કદમ ! આગે બઢો ! દાંયે ફિરો, બાંધે ફિરો !'
બકરાં અને ફત્તુની ભારે પ્રીત. સહુ એ કહે તેમ ચાલે.
આમ દિવસ ધમાલમાં જાય અને રાત ઝોકમાં આમ ને આમ સમય પસાર થાય. બકરાં ઊંધે પણ ફત્તુને ઊંધ કેવી
કોઈ વાર કૂચ કરતું લશ્કર પસાર થાય, ઉત્તુ એની પાછળ ક્યાંય સુધી જાય. લાકડીની બંદૂક બતાવી નિશાન છે. ગોણ ચલાવે,
ફ્લુનાં સપનાં ભરવાડનાં નહિ.
ફત્તુનાં સપનાં રાજા-મહારાજાનાં.
