________________
४
હું છું સિપાહી બચ્યો
સવારનો પહોર છે. નદીનો કાંઠો છે.
ભરવાડો ઘેટાંબકરાં ચારે છે.
ભરવાડ તો ઘણા જોયા, પણ આ ભરવાડનો છોકરો જરા જુદો છે.
આખો દિવસ વિચાર કર્યા કરે. ઘેટાંબકરાં ચરતાં-ચરતાં ક્યાંય ચાલ્યાં
જાય. સાંજે ભેગાં કરતાં દોડી-દોડીને એનો દમ છૂટી જાય !
પણ આ તો ફત્તુ !
ફત્તુને એવી કોઈ ચિંતા નહીં. થાક શું, દોડધામ શું !
કોઈ વાર બકરાં-ઘેટાંને લશ્કરની જેમ એક લાકડીએ હાંકે ને
બોલે : ‘કૂચ-કદમ ! કૂચ-કદમ ! આગે બઢો ! દાંયે ફિરો, બાંયે ફિરો ! હોશિયાર સિપાહી હોશિયાર !'
બકરાં પણ જાણે સમજતાં હોય એમ હારમાં ચાલે. કહે તેમ વળે. કહે તેમ ઊભાં રહે.
ફત્તુ જુદી દુનિયાનો માણસ હતો. ધંધો ભરવાડનો હતો, પણ દિલ સિપાહીનું હતું. સિપાહી થવાનાં અરમાન હતાં.
એ વખતે કચ્છ પર લૂંટારાનાં ધાડાંનાં ધાડાં આવે. ફત્તુ વિચાર કરે કે જો હું સિપાહી થાઉં તો બધાંને મારી ભગાડું ! જો મને થોડા સિપાહી
|
મળે તો હું રાજા થાઉં ને પ્રજાનું પાલન કરું.
પણ વો દિન કહાં કિ મિયાં કે પાંવ મેં જૂતી !
હું છું સિપાહી બચ્ચો DIN
કોઈ સિપાહી જંગલમાંથી પસાર થાય કે ફત્તુ એની પાસે પહોંચી 27
