________________
રામેશ્વરની મૂર્તિને સંભાળજો. એને તોડવા આવવાનો છું ! બૃતોનો (મૂર્તિઓનો) હું વિરોધી છું.
‘માટે ભાઈ કોરા, અને અંજારના તમામ જવાંમર્દો ! શેઠશ્રી મેઘજીભાઈને અંજાર ભળાવી દેજો ને આ પત્ર વાંચીને કેડે તલવાર બાંધી શકે તેવા કોઈ પાછળ રહેશો નહિ. રાજા શાસ્ત્રમાં અવધ્ય કહ્યો છે. આપણે ફક્ત તેઓને પકડી, કેદ કરી તેમના ગાંડપણની દવા કરવી છે.'
કોરા પારેખ બેઠો હતો ત્યાંથી ઊભો થઈ ગયો. એણે ઓરડામાં જઈ કપડાં પહેર્યાં, તલવાર બાંધી, ઢાલ ચડાવી અને જમૈયો કેડે ખોસ્યો.
ગામમાં બુંગિયો ઢોલ વાગી રહ્યો.
પડછંદ મેઘજી શેઠ પણ આવી પહોંચ્યા. એમને બધી વાત પહોંચી ગઈ હતી. એમણે આવતાંવેંત કહ્યું : “કચ્છ માથેથી રાજા જ ટાળવો જોઈએ. વાઘને ત્યાં વાઘ જન્મ, એમ રાજાને ત્યાં રાજા જન્મ અને સત્યાનાશ વરતાવે ! માટે રાજા નામનું પાપ માથેથી ટાળવા આપણે યત્ન કરવો જોઈએ.'
મેઘજી શેઠ ! એ વાત મારા માટે ઘણી મોટી ગણાય. તમે અને મોટા ભાઈ બે જણા સમજજો. બાકી મોટા ભાઈની આજ્ઞા આવી છે. જવાંમર્દો સમશેરો બાંધીને ઊભા છીએ. અમે ભુજ જઈએ છીએ. કદાચ અમને રજાકજા થાય તો પાછળનું તમે જોજો . જય માતાજી !'
જય માતાજી ! કોરા ! તમને ઊની આંચ આવી તો યાદ રાખજો, રાવનું સત્યનાશ કાઢી નાખીશ. ભુજથી મને પણ સમાચાર મળતા રહે છે. મનમાં ભૂકંપ ભર્યો છે; પણ સમયની રાહ જોતો બેઠો છું.’ મેઘજી શેઠ કહ્યું. | ‘સમય આવી પહોંચ્યો. લ્યો, પ્રણામ !” ને કોરો પારેખ ચારસો જણ સાથે ભુજ તરફ ગિરિનદીના વેગથી વહી નીકળ્યો.
જનતાનાં જૌહર D &
ભુજિયા ડુંગરાની તળેટીમાં ભુજનગર વસ્યું હતું, ને ભુજનગરની વચોવચ રાજમહેલ આવ્યો હતો.
