________________
જનતાનાં જૌહર
ફાગણ ફૂલડે મહોર્યો હતો, ને કેસૂડે કેસરિયા વાઘા સજ્યા હતા. બધે લગ્નોના ઢોલ બજી રહ્યા હતા, ને ઢેલડીઓ જેવી જાનડીઓ મધુરાં ગીત ગાઈ રહી હતી.
અંજારના દીવાન વાઘજી પારેખના ભાઈ કોરા પારેખના આંગણામાં લગ્નનો મંડપ નંખાયો હતો અને ચતુરાના હાથે ચિતરાયેલા ચંદરવા બંધાયા હતા. માણેકથંભ રોપાયો હતો, ને ચૂલે કંસારનાં આંધણ ચડ્યાં
હતાં.
માંડવા નીચે બેસી કોરા પારેખ કંકુ છાંટી કંકોતરી લખી રહ્યા હતા. મોટા ભાઈ વાઘા પારેખ હજી ભુજમાં હતા, અને ઘડી-બેઘડીમાં આવવાની રાહ જોવાતી હતી. ભુજની ગાદીએ મહારાવ રાયધણજી હતા, ને વાઘા પારેખ દીવાનપદે હતા.
વગડામાં ધૂળની ડમરી ચડતી ને લોકો માનતા કે વાઘા પારેખ આવ્યા ! જાનડીઓ ગાતી :
‘ભુજના ભડવીર આવ્યા,
અંજારના જાયા આવ્યા; ‘આવ્યા આવ્યા રે,
કચ્છના સૂબા આવિયા.' વાઘા પારેખ લોહાણા વાણિયા હતા. એ વખતે વાણિયા-બ્રાહ્મણ તલવારો બાંધતા, જમૈયા રાખતા અને સમરાંગણે સંચરતા; ભલભલા ભડવીરોનેય ભરી પીતા.
જનતાનાં જૌહર u =
