Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 840

(૭૬૪)
દોમાદષ્ટિને સાર શુશ્રુષા નામને ત્રીજો ગુણ અહીં પ્રાપ્ત થાય છે. આ શુશ્રષા યુવાન સુખી પુરુષની દિવ્ય ગાન શ્રવણેચ્છા જેવી તીવ્ર હોય છે. આ શુશ્રષા બેજલપ્રવાહની સરવાણી જેવી છે, એ વિનાનું શ્રવણ સરવાણી વિનાની ભૂમિમાં કુ દવા જેવું–ફેગટ છે કદાચ શ્રવણ ન થાય તેપણ આ શુશ્રષાના પ્રભાવે શુભભાવથી કર્મક્ષયરૂપ ફલ થાય છે,–જે ઉત્તમ બોધનું કારણ થાય છે. તેમજ ક્ષેપ નામના ત્રીજા ચિત્તદોષનો અહી ત્યાગ હોય છે એટલે મેંગસંબંધી અક્ષેપ હોય છે, અને તે ગઉપાયનું કૌશલ હોય છે. અત્રે યોગી ધર્મના ઉપકરણરૂપ સાધનમાં મૂચ્છના ધરાવી સાધનોને બંધને બનાવતો નથી, પણ સદા પાપથી ભાગતે રહી મહાદયવંત અવિરતને પામે છે.
૪. દીપ્રાદષ્ટિને સાર ચથી દીમા દષ્યિમાં તેના નામ પ્રમાણે દીપક સમાન બોધપ્રકાશ હોય છે, વેગનું ચાથું અંગ પ્રાણાયામ (ભાવપ્રાણાયામ) પ્રાપ્ત થાય છે, ઉત્થાન નામના ચેથા ચિત્તદોષને નાશ તથા તવ શ્રવણ નામના ચેથા ગુણની પ્રાપ્તિ હોય છે. છતાં અત્રે હજુ સૂક્ષ્મ બોધ હેતું નથી. તેનું કારણ અત્રે શુદ્ધ આત્મસંવેદનરૂપ વેધસંવેદ્યપદનો અભાવ અને એથી વિપરીત અદ્યસંવેદ્યપદનું હોવાપણું એ છે.
ભવાભિનંદી જેનું પાત્ર છે એવું આ અદ્યસંવેદ્યપદ અંધ૫ણારૂપ હોઈ દુર્ગતિમાં પાડનારૂં છે, અને તે સત્સંગ-આગમ યોગ વડે ધુરંધર મહાત્માઓથી જ આ જ ભૂમિકામાં છતાવા ગ્ય છે, અન્ય સમયે જતાવું અશક્ય છે અને આ અવેવસંવેદ્ય પદ છતાતાં મનુષ્યના વિષમ કુતર્કગ્રહ આપોઆપ નિયમથી ટળે છે. જે ચિત્તને અનેક પ્રકારે ભાવશત્રુ છે એવા આ દુષ્ટ કુતક માં મુમુક્ષુએ આગ્રહ કર યુક્ત નથી, પણ શ્રતમાં, શીલમાં, સમાધિમાં અને સુવિશુદ્ધ પરોપકારમાં તે કર યુક્ત છે, કારણ કે વિચારવંત જીવોનો પ્રયાસ તે અતીન્દ્રિય અર્થની સિદ્ધિ અર્થે હોય છે, અને તે અતીન્દ્રિય અર્થ કદી શુષ્ક તર્કને ગોચર હેતું નથી. સર્વજ્ઞતત્વ અતીન્દ્રિય છે, તે અંગે સામાન્યપણે વિચારતાં જણાય છે કે
તત્વથી ઘણા સર્વ ભિન્ન મતવાળા નથી, તેથી તેને ભેદ માનવે તે તેના અતિભક્તોને મોહ છે. કારણ કે સર્વજ્ઞ નામને જે કઈ પારમાર્થિક જ છે, તે વ્યક્તિભેદ છતાં તનથી સર્વત્ર એક જ છે. તેથી તે સર્વને જે સામાન્યથી માન્ય કરે છે, તે સર્વે બુદ્ધિમાનને મન સમાન છે, એક રાજાના આશ્રિત બહુ સેવકેની જેમ એટલે આમ ઉપાસ્ય એવા સર્વજ્ઞતત્વને જે અભેદ છે, તે તેના ઉપાસક સર્વ સર્વજ્ઞવાદીમાં પણ ભેદ નથી. ચિત્ર અને અચિત્ર એમ બે પ્રકારની ભક્તિ યેગશાસ્ત્રોમાં વર્ણવવામાં આવી છે, તે પરથી પણ આ સર્વજ્ઞની એકતાને પુષ્ટિ મળે છે.
તેમજ-સમાન અનુષ્ઠાનમાં પણ અભિસંષિ-આશય પ્રમાણે ભિન્ન ભિન્ન ફળ હોય છે, અને આ આશય પણ રાગાદિની તરતમતા પ્રમાણે તથા બુદ્ધિ આદિ બેઘના ભેદ પ્રમાણે

Translation AI Generated

(764)
The third virtue attained here, for the Domadashti, is called Shushrusha. This Shushrusha is as intense as the desire of a young, happy man to hear divine music. This Shushrusha is like a stream of nectar, without which, hearing is like a bad medicine in barren land - it is futile, perhaps hearing may not happen, but due to the influence of this Shushrusha, auspicious feelings lead to the fruit of karma-destruction, which is the cause of excellent knowledge. Also, here, the third mental defect called Kshepa is abandoned, meaning there is an accusation related to the senses, and it is the skill of the cowherd. Here, the yogi does not bind the instruments of the Dharma, which are the means of achieving liberation, but always remains free from sin and attains the great, unwavering, compassionate one.

4. For the Deepradashti, the essence is that, as per its name, it has a light of knowledge like a lamp, the fourth limb of the path is Pranayama (Bhavpranayama), the fourth mental defect called Utthana is destroyed, and the fourth virtue called Tav Shravan is attained. However, here, there is still no subtle knowledge. The reason for this is the absence of the Vedhasanvedya-pad, which is pure self-awareness, and the presence of the Adhyasanvedya-pad.

This Adhyasanvedya-pad, which is the characteristic of the Bhava-abhinandi, is like blindness and leads to misery. It is hidden in this very state by the great souls through satsang, agama, and yoga, and it is impossible to reveal it at other times. Even though this Avasanvedya-pad is hidden, the human being's contradictory, illogical arguments are automatically avoided by the law. The seeker is not attached to these evil arguments, which are enemies of the mind in many ways, but is attached to shraddha, shila, samadhi, and pure charity, because the effort of thoughtful beings is for the attainment of the transcendental meaning, and that transcendental meaning is never accessible to dry logic. The knowledge of the omniscient is transcendental, and it is generally understood that there are not many who have a different opinion from the truth, so those who consider it different are deluded by their excessive devotion. Because whatever is called omniscient is truly transcendental, it is one and the same everywhere, despite individual differences. Therefore, what it accepts as common is the same in the minds of all intelligent beings, like many servants of a king. So, the omniscient truth, which is worthy of worship, is not different in its devotees, all the omniscient-believers. Two types of devotion, Chitra and Achitra, are described in the yoga scriptures, which also confirm the unity of the omniscient.

Also, even in the same practice, there are different fruits according to the intention of the seeker, and this intention is also different according to the intensity of attachment, etc., and the difference in the intellect, etc.