Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 770

(૬૯૪)
યોગદષ્ટિસમુચ્ચય હોય છે, તેમના પ્રત્યે વાત્સલ્યભાવ હોય છે, સર્વ ભૂત પ્રત્યે તે આત્મવત્ વર્તે છે. આવા સર્વત્ર મિત્રી ભાવવાળાને ક્યાંય ક્યાંથી હોય?
“મિત્તિ કે સમૂહુ, વેરં માઁ = ળરૂ”—શ્રી જિનપ્રવચન
“સાત્મવત સર્વભૂતેષુ ” શ્રી ભગવદ્દગીતા સર્વાત્મમાં સમદષ્ટિ ઘો આ વચનને હદયે લખે.”– શ્રીમદ રાજચંદ્રજી
૨. ગુરુદેવ-દ્વિજનું પ્રિયપણું આ કુલયોગીને બીજે ગુણ ગુરુ-દેવ-બ્રિજનું પ્રિયપણું એ છે. આ આત્માથી મુમુક્ષુને ગુરુ, દેવ અને દ્વિજ અતિ પ્રિય હોય છે–ખૂબ વહાલા લાગે છે, અને તે તેને પ્રાપ્ત થયેલા ધર્મનો પ્રભાવ છે. શાંત સ્વસ્થ ચિત્તે જે વિચાર કરીએ તે દરેક પ્રાણીને પિતાનું હિત પ્રિય હોય છે, પોતાનું ભલું થાય એમ સહુ કોઈ ઈચ્છે છે, એટલે તે હિતના કારણરૂપ ભલું કરનાર સહાયક જે કઈ હોય છે, તે પણ તેને પ્રિય થઈ પડે છે. અને ગુરુ-દેવ-દ્વિજ તેને આત્મહિતમાં સહાયભૂત થઈ પડતા હોઈ તેને પ્રિય થાય છે. દાખલા તરીકે–
માણસ દીર્ઘ રોગથી પીડાતે હેઈ મૃત્યુશધ્યામાં પડ્યો હોય, તેને કેઈ સુવૈદ્ય સાજે કરે, તે તે જીવિતદાન આપનાર ઉપકારી વૈદ્ય તેને કેટલે બધે હાલે લાગે?
તેમ આ કુલગીને પણ પરમ ઉપકારી શ્રીમદ્ સદ્ગુરુ ભગવાનની અહો ! અહા ! બાબતમાં પણ છે. કારણ કે-(૧) પોતાને જીવ જે અનાદિકાળથી ઉપકાર ! રોગી આત્મભ્રાંતિરૂપ મહારોગથી પીડાતે હતા, અને “ક્ષણ ક્ષણ ભયંકર આદિ દષ્ટાંત ભાવમરણ રૂપ મૃત્યુશધ્યામાં પડ્યો હતો, તેને આ સદ્ગુરુ સુધે
સ્વરૂપ-સમજણરૂપ ઔષધિ વડે સાજો કર્યો, આત્મઆરોગ્યસંપન્ન કર્યો, અને સમ્યગદર્શનરૂપ–બોધિબીજરૂપ અપૂર્વ સંસ્કારબીજ રોપી ને જન્મ આપ્યો, તે પછી આવા આ પરમ ઉપકારી શ્રીમદ્ ભગવાન તે આત્માથી મુમુક્ષુને તેનાથી અનંત અનંતગણું વ્હાલા કેમ ન લાગે?
જે સ્વરૂપ સમજ્યા વિના, પામ્યા દુઃખ અનંત,
સમજાવ્યું તે પદ નમું, શ્રી સદગુરુ ભગવંત”શ્રી આત્મસિદ્ધિ. અથવા (૨) કઈ રંક ભિખારી ભારી દારિદ્રયદુઃખથી દુઃખીઓ હોય, તેનું દારિદ્રયદુઃખ ટાળી કોઈ તેને મહાસુખ સંપત્તિમાન બનાવી દે, તે તે દારિદ્રયહર પુરુષ તેને કેટલો બધો ઈષ્ટ થઈ પડે? તે પછી,-અનંત આત્મસંપત્તિ ભય નિજ સ્વરૂપનું આ જીવને ભાન નહિં હોવાથી તે પિતાનું ઘર છોડીને પરઘેર ભીખ માગતે ફરતે

Translation AI Generated

(694)
There is a collection of yogic vision, there is affection towards them, it treats all beings as its own self. Where can such a person with a friendly attitude everywhere be found?
“Mitti ke samuhu, veram ma = laru”—Shri Jinpravacan
“Satmavat sarvabhutheshu” Shri Bhagavad Gita Sarvatmaman samadasti gho a vachan ne hadey lakhe.”– Shrimad Rajchandraji
2. The love of the Guru-Deva-Dvija is the second virtue of this Kula Yogi. This soul, the seeker of liberation, is very dear to the Guru, Deva and Dvija - he feels very affectionate towards them, and it is the effect of the Dharma he has attained. With a calm and steady mind, if we think, every creature loves the welfare of its father, everyone wants their own good, so whatever is helpful in the cause of that good, is also dear to them. And the Guru-Deva-Dvija become helpful to them in their self-interest, so they become dear to them. For example -
A man suffering from a long illness, lying in the throes of death, if some good doctor cures him, then that life-giving, benevolent doctor becomes very dear to him.
So it is also with this Kula Yogi, in the matter of the supreme benefactor, Shrimad Sadguru Bhagwan! Because - (1) The soul itself, which has been benefiting since time immemorial! The patient was suffering from the great disease of self-delusion, and was lying in the throes of death, “moment by moment, terrifying, primordial, dreadful, fear-filled, death-like”, this Sadguru cured him with the medicine of self-understanding, made him healthy, and planted the seed of enlightenment, the seed of knowledge, and gave him birth. After that, how can this supreme benefactor, Shrimad Bhagwan, not be infinitely dear to this soul, the seeker of liberation?
“Without understanding the form, the suffering experienced is infinite,
I bow to that path, Shri Sadguru Bhagwan” Shri Atmasiddhi. Or (2) If some poor beggar is suffering from great poverty, if someone relieves him of his poverty and makes him rich, then that poverty-removing man becomes very dear to him. After that, - the infinite self-wealth, the fear of one's own form, this soul does not have the awareness of it, so it leaves its father's house and wanders around begging.