Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 745

મુક્તતનવમીમાંસા : ભવરેગક્ષયથી મુક્ત, સાર, કળશ કાવ્ય
તેમ આ ભવ્યાધિમુક્ત આત્મા પૂર્વે ભવ્યાધિયુક્ત હોતે એમ નહિં, પણ ભવ્યાધિયુક્ત હતા જ, તે હવે તેનાથી મુક્ત થયો છે.
અત્રે સંસાર એ જ મહાવ્યાધિ છે. જન્મ-મૃત્યુ આદિ તેના વિકાર છે. તે વિચિત્ર પ્રકારનો મેહ ઉપજાવે છે, અને રાગાદિ તીવ્ર વેદના પમાડે છે. આ ભવ્યાધિ મુખ્ય છે, અને આત્માને આ વ્યાધિ અનાદિ એવા વિચિત્ર કર્મથી (દ્રવ્ય-ભાવ) ઉપજેલ છે. અને તે તેવા પ્રકારે તિર્યંચાદિ સર્વ પ્રાણીઓને અનુભવસિદ્ધ છે. આમ આ ભવવ્યાધિ મુખ્ય છે, માટે એથી મુક્ત થયેલે મુક્ત પણ મુખ્ય જ ઘટે છે, કારણ કે જન્મ મરણાદિ દોષ હળવાથી તેના અદોષપણાની સંગતિ-ઘટમાનપણું થાય છે. તે આ પ્રકારે –તેના સ્વભાવને ઉપમ છતાં તે આત્માના તે સ્વભાવપણાના યુગ થકી તેને જ તથાભાવ હોય છે, અર્થાત્ જે મૂળ સ્વભાવ છે, તે જ ભાવ થાય છે, તેથી તેનું અદોષપણું ઘટે છે. વિભાવથી તેના સ્વભાવને ઉપમ–કચ્ચરઘાણ થયે તે દેષ હતું, તેને પુનઃ મૂળ સ્વભાવને વેગ થતાં અષપણું પ્રાપ્ત થયું. આમ જે દોષયુક્ત હતા તે દેષમુક્ત થાય, તેની જેમ આ ભવદોષયુક્ત આત્મા ભવદોષથી મુક્ત થયા. આમ મુક્ત મુખ્ય છે-ખરેખર પારમાર્થિક પરમાર્થ સત્ એ સ્વભાવ ભાવ છે.
અને આ જે સ્વભાવ છે તે આત્માને સ્વ ભાવ–પતાને ભાવ છે, અર્થાત તત્વથી નિજ સત્તા જ છે. અર્થાત આત્માની સ્વરૂપ સત્તા જ–સ્વભાવ સ્થિતિ-સહજાન્મસ્વરૂપ એ જ મોક્ષભાવ–મુક્ત ભાવ છે, અને આ સ્વભાવ છે તે ભાવ અવધિ જ યુક્ત તે–વસ્તુસ્વરૂપ મર્યાદા પર્યત જ યુક્ત છે, બીજી રીતે નહિં, કારણ કે અતિપ્રસંગ દેષ આવે. જે તે ભાવ એકાંત અનિત્ય માનીએ કે એકાંત નિત્ય માનીએ તો મોક્ષભાવને સંભવ થતું નથી, એ ઉપરમાં સુયુક્તિપૂર્વક કહેવાઈ ચૂક્યું છે.
જેને વ્યાધિ ઉપ છે એ વ્યાધિત, અથવા તે વ્યાધિવંતનો અભાવ, અથવા તે વ્યાધિવંતથી અન્યએ ત્રણેમાંથી કેઈ પણ સન્યાયથી વ્યાધિમુક્ત કહે ઘટતું નથી. તેમ સંસારી, અથવા તેને અભાવ, અથવા તેનાથી અન્ય એવો આત્મા મુક્ત કહે તે પણ મુખ્યવૃત્તિથી–તત્ત્વથી-પરમાર્થથી મુક્ત નથી, એમ મુક્તનું સ્વરૂપ જાણનારા પુરુષો કહે છે, માટે મુક્ત વ્યવસ્થા આ પ્રકારે જ ઘટે છે -જેમ જેને વ્યાધિ ક્ષીણ થયો છે એ ક્ષીણવ્યાધિ પુરુષ જ “ વ્યાધિમુક્ત” છે એમ લેકમાં સ્થિત છે, તેમ જ ખરેખરો ભવરગી હતા, તે જ તે ભવરગના ક્ષય થકી મુક્ત છે, એમ શાસ્ત્રોમાં સ્થિત છે.
ગદષ્ટિ કળશ કાવ્ય
ચામર છંદ (નારાચવત) વ્યાધિમુક્ત જે પુરુષ લેકમાંહ્ય છે, જન્મમુક્ત તેહવો જ મુક્તિ પ્રાપ્ત એહ છે; ના અભાવ તેહને, ન મુક્ત એમ ના અહિ, વ્યાધિથી ન વ્યાધિત વળીય એમ છે નહિં. ૧૫૭

Translation AI Generated

## Muktatnavami Maansa: Freed from the Disease of Existence, Essence, Kalash Kavya

Thus, this soul, freed from the disease of existence, was not previously afflicted by the disease of existence, but was afflicted by it, and now it is free from it.

Here, the world itself is the great disease. Birth, death, etc., are its afflictions. It produces a strange kind of affection, and raga, etc., cause intense pain. This disease of existence is the main one, and this disease has been generated in the soul by strange karma (dravya-bhav) that is without beginning. And it is experienced by all beings, from the lowest to the highest, as is evident from experience. Thus, this disease of existence is the main one, so being freed from it is also the main thing, because the faults of birth, death, etc., are light, and their absence is the essence of their nature. It is like this - even though it is an analogy to its nature, it is the essence of the soul's nature, that is, the original nature is the essence, so its absence of faults is the essence. Due to the absence of the essence, its nature was like a broken pot, and it was a fault. When it regained its original nature, it attained the essence. Thus, just as someone who was afflicted with a disease becomes free from the disease, so too, this soul, which was afflicted with the disease of existence, has become free from the disease of existence. Thus, being free is the main thing - truly, the ultimate goal, the ultimate truth, is the essence of nature.

And this essence is the essence of the soul, that is, it is the essence of the essence. That is, the essence of the soul is the essence of its nature, its inherent state, its innate nature, which is the essence of liberation, the essence of being free. And this essence is the essence of the essence, which is limited to the essence of the object, and not otherwise, because excessive extension leads to faults. If we consider that essence to be either completely impermanent or completely permanent, then the essence of liberation is not possible, as has been explained in detail above.

Someone who has a disease is called diseased, or the absence of that diseased person, or someone other than that diseased person, none of these three definitions can be used to describe someone who is free from the disease. Similarly, a worldly person, or the absence of that person, or a soul other than that person, cannot be called free from the main point of view, from the point of view of truth, from the point of view of the ultimate goal. This is what those who know the nature of liberation say. Therefore, the system of liberation is like this - just as someone who has been cured of a disease is called a "disease-free" person, and is considered to be in a state of liberation, so too, those who were truly afflicted by the disease of existence are free from it due to the destruction of the disease of existence, as is stated in the scriptures.

**Gadashti Kalash Kavya**

**Chamar Chhand (Naarachavat)**

The person who is free from the disease is in a state of liberation, the one who is free from birth has attained liberation; there is no absence of that person, nor is there anyone who is not free, nor is there anyone who is not afflicted by the disease, nor is there anyone who is not afflicted by the disease. 157