Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 696

(ર૦)
યોગદષ્ટિસમુચય દાનાદિ અનંત વીર્ય લબ્ધિ, અને અનંત ભેગ ઉપગ લબ્ધિ સંપ્રાપ્ત થાય લબ્ધિને અદ્દ છે. જેથી તે અંતરાય કર્મ ક્ષય થયું છે એવા પરમ પુરુષ અનંત દાનાદિ ભુત પરમાર્થ આપવાને સંપૂર્ણ સમર્થ છે. તથાપિ પુદ્ગલ દ્રવ્યરૂપે એ દાનાદિ
લબ્ધિની પરમ પુરુષ પ્રવૃત્તિ કરતા નથી. મુખ્યપણે તે તે લબ્ધિની સંપ્રાપ્તિ પણ આત્માની સ્વરૂપભૂત છે, કેમકે ક્ષાયકભાવે તે સંપ્રાપ્તિ છે, ઉદયિકભાવે નથી, તેથી આત્મસ્વભાવ સ્વરૂપભૂત છે, અને જે અનંત સામર્થ્ય આત્મામાં અનાદિથી શક્તિરૂપે હતું તે વ્યક્ત થઈ આત્મા નિજ સ્વરૂપમાં તે આપી શકે છે, તદુરૂપ શુદ્ધ સ્વચ્છ ભાવે એક સ્વભાવે પરિણુમાવી શકે છે, તે અનંત દાનલબ્ધિ કહેવા યોગ્ય છે. તેમજ અનંત આત્મસામર્થ્યની સંપ્રાપ્તિમાં કિંચિત્ માત્ર વિયોગનું કારણ રહ્યું નથી તેથી અનંત લાભ લબ્ધિ કહેવા યોગ્ય છે. વળી અનંત આત્મસામર્થ્યની સંપ્રાપ્તિ સપૂર્ણપણે પરમાનંદ સ્વરૂપે અનુભવાય છે, તેમાં પણ કિંચિત્ માત્ર પણ તેમાં વિયોગનું કારણ રહ્યું નથી, તેથી અનંત ભોગ ઉપગ લબ્ધિ કહેવા યોગ્ય છે.
તેમજ અનંત આત્મસામર્થ્યની સંપ્રાપ્તિ સંપૂર્ણપણે થયાં છતાં તે સામર્થ્યના અનુભવથી આત્મશક્તિ થાકે કે તેનું સામર્થ્ય ઝીલી ન શકે, વહન ન કરી શકે, અથવા તે સામને કેઈપણ પ્રકારના દેશકાળની અસર થઈ કિંચિત્માત્ર પણ ચૂનાધિકપણે કરાવે એવું કશું રહ્યું જ નહીં, તે સ્વભાવમાં રહેવાનું સંપૂર્ણ સામર્થ્ય ત્રિકાળ સંપૂર્ણ બળ સહિત રહેવાનું છે તે અનંત વીર્ય લબ્ધિ કહેવા ગ્ય છે. ક્ષાયક ભાવની દષ્ટિથી જોતાં ઉપર કહ્યા પ્રમાણે તે લબ્ધિન પરમ પુરુષને ઉપયોગ છે. વળી એ પાંચ લબ્ધિ હેતુવિશેષથી સમજાવા અર્થે જુદી પાડી છે, નહીં તે અનંતવીર્ય લબ્ધિમાં પણ તે પાંચે સમાવેશ થઈ શકે છે. આત્મા સંપૂર્ણ વીર્યને સંપ્રાપ્ત થવાથી એ પાંચે લબ્ધિનો ઉપયોગ પુદ્ગલ દ્રવ્યરૂપે કરે છે તેવું સામર્થ્ય તેમાં વતે છે, તથાપિ કૃતકૃત્ય એવા પરમ પુરુષમાં સંપૂર્ણ વીતરાગ સ્વભાવ હોવાથી તે ઉપયોગને તેથી સંભવ નથી. અને ઉપદેશાદિના દાનરૂપે જે તે કૃતકૃત્ય પરમ પુરુષની પ્રવૃત્તિ છે તે યોગાશ્રિત પૂર્વબંધના ઉદયમાનપણથી છે, આત્માના સ્વભાવના કિંચિત્ પણ વિકૃત ભાવથી નથી.”
–શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર, પત્રક ૮૪૦ (૩) (૯૧૫) અને પછી આવા સર્વ લબ્ધિસંપન્ન આ સર્વજ્ઞ વીતરાગ દેવ પ્રારબ્ધદય પ્રમાણે પરમ પરોપકાર કરતા સતા વિચરે છે. પિતાના શેષ જે ચાર અઘાતિ કર્મ–ભપગ્રાહી
કર્મ છે, તેનાથી પ્રાપ્ત ઉદય પ્રમાણે ભૂતલ પર વિહાર કરતા આ નિષ્કારણ કણ કૃતકૃત્ય પ્રભુ, સદેશના દાનવડે અન્ય આત્માઓ પ્રત્યે પરમ પરોપકાર રસસાગર’ કરી, તેઓને કૃતકૃત્ય થવાનો મહા મોક્ષમાર્ગ બધે છે. “નિષ્કારણ
કરુણ રસ સાગર’ એવા આ પરમકૃપાળુ દેવ પરમાર્થ મેઘની વૃષ્ટિ કરી સંસારતાપથી સંતપ્ત જગજજંતુઓને પરમ આત્મશાંતિરૂપ શીતલતા આપે છે.

Translation AI Generated

(20)
The collection of yogic insights, the attainment of infinite dana (giving), etc., and the attainment of infinite bhega (enjoyment) and upga (absorption) are all considered to be "labdhi" (attainments). These are the ultimate, because they are the result of the destruction of the karmic obstacles. The supreme being, having destroyed all karmic obstacles, is fully capable of bestowing infinite dana, etc., and the ultimate good. However, these attainments, in the form of pudgala (matter), are not the result of the supreme being's activity. Primarily, the attainment of these labhdis is the nature of the soul itself. Because they are attained through kshayika (destruction) and not udayika (manifestation), they are the very nature of the soul. The infinite capacity that was present in the soul from the beginning, in the form of power, is now manifested, and the soul can bestow it in its own form. Similarly, it can manifest in a pure and clear way, which is called infinite dana labdhi. Also, in the attainment of infinite soul-capacity, there is no cause for even the slightest separation, hence it is called infinite laabha labdhi. Furthermore, the attainment of infinite soul-capacity is experienced entirely in the form of supreme bliss, and there is no cause for even the slightest separation in it, hence it is called infinite bhoga upga labdhi.

Similarly, even though the attainment of infinite soul-capacity is complete, the soul's power does not become tired from experiencing it, nor can it be exhausted, carried, or affected by any kind of time or space. There is nothing that can even slightly affect it. It is the complete capacity to remain in its own nature, with full power in all three times, which is called infinite veerya labdhi. From the perspective of kshayika (destruction), these labhdis are the use of the supreme being, as mentioned above. These five labhdis are differentiated for the sake of understanding, but they can all be included in infinite veerya labdhi. The soul, having attained complete veerya, has the capacity to use these five labhdis in the form of pudgala (matter). However, this is not possible for the supreme being, who is already perfect and has a completely detached nature. The activity of the supreme being, in the form of giving teachings, etc., is due to the arising of yogic preconditions, and not due to any distortion of the soul's nature.

–Shrimad Rajchandra, Patrak 840 (3) (915) and onwards.

Such a supreme being, who is omniscient, detached, and possesses all attainments, acts according to the dictates of prarabdha (past karma) and performs ultimate benevolence. This karma-free, perfect being, who is like a particle of pure consciousness, walks the earth according to the manifestation of the remaining four aghati (uncontrollable) karmas, namely bhogagrahi karma. Through the power of his compassion, he bestows ultimate benevolence upon other souls, guiding them towards the path of liberation and perfection. This compassionate being, who is an ocean of compassion, showers the world with the rain of ultimate good, bringing peace and tranquility to the suffering beings of the world.