Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 673

પર દર નિરાશાર પદ એહમાં ગી?-ગારૂઢની વાત ન્યારી
(૫૯૭) અને એટલા માટે જ આ દષ્ટિમાં સ્થિતિ કરતા સિદ્ધ યોગી જ્ઞાની પુરુષ આ અમૃતકુંભ સમી અપ્રતિકમણદિરૂપ ત્રીજી ભૂમિકાને પ્રાપ્ત હેવાથી, તેમને
સાધકોપયોગી એવી દ્રવ્ય પ્રતિકમણાદિ આચારકિયા હોતી નથી; અપ્રતિક્રમણદિ કારણ કે સમસ્ત ક્રિયાકલાપને એક ઈષ્ટ ઉદ્દેશ શુદ્ધ આત્મસિદ્ધિ એ જ અમૃતકુંભ છે, અને તે શુદ્ધ આત્માની સિદ્ધિ તે અત્રે પ્રાપ્ત થઈ ચૂકી છે. એટલે
હવે તેનું કંઈ પ્રજન રહ્યું નથી. કારણ કે * “કમ જે પૂર્વકૃત શુભાશુભ અનેક વિસ્તાર વિશેષવાળું છે, તેનાથી જે આત્માને નિવર્તાવે–પાછો વાળે તે પ્રતિકમણ છે.” અથવા તે “સ્વસ્થાનમાંથી જે પ્રમાદને વશ થઈ પરસ્થાને ગયો હોય, તેનું પુનઃ પાછું ત્યાં જ મૂળ સ્થાને કમણુ–ગમન તે પ્રતિક્રમણ કહેવાય છે.' અર્થાત્ શુદ્ધ આત્મસ્વરૂપ પદમાંથી જે ભ્રષ્ટતા થઈ હતી, ત્યાં “મૂળ શુદ્ધ તે આત્મપદ 'માં પાછું આવી જવું તેનું નામ પ્રતિક્રમણ છે; આવું શુદ્ધ સહજ આત્મસ્વરૂપમાં પુનરાગમનરૂપ ભાવપ્રતિકમણુપરમાર્થ પ્રતિક્રમણ અત્રે નિષ્પન્ન ગીને પ્રાપ્ત થઈ ચૂકયું છે. એટલે એમને એવી પરમ નિરપરાધ-નિર્દોષ આત્મદશા પ્રગટી છે, કે ત્યાં લેશ પણ અપરાધને પુનઃ સંભવ નથી. તે પછી અપરાધના પ્રાયશ્ચિત્તરૂપ પ્રતિક્રમણને અવકાશ ક્યાંથી હોય? આમ તેમને શુદ્ધ આત્મસ્વભાવમાં સ્થિતિમય પરમ અમૃતસ્વરૂપ અપ્રતિકમણ દશા ઘટે છે. તે જ પ્રકારે અપ્રત્યાખ્યાનાદિ બાબત સમજી લેવું.
અત્રે આ દૃષ્ટાંત ઘટે છે–પર્વત પર ચઢવા માટે આરેહણક્રિયા-ચઢવાની ક્રિયા કરવી પડે છે, પણ પર્વતની ટોચે ચઢી ગયા પછી કાંઈ ચઢવાની ક્રિયા કરવી પડતી નથી.
તેમ યોગગિરિ પર ચઢવા માટે ઉત્તરોત્તર યોગભૂમિકા વટાવવારૂપ ગારૂઢની આરેહશુક્રિયા કરવી પડે છે, પણ ગગિરિના શૃંગ પર આરૂઢ વાત ન્યારી થયા પછી કંઈ પણ યોગસાધનરૂપ આરોહણક્રિયા કરવી પડતી નથી.
સાધક દશામાં વત્તતા ગાહકને જે અવલંબન–સાધન અનિવાર્ય પણે આવશ્યક છે, અવશ્ય જરૂરના છે, તે નિષ્પન્ન ગદશાને પામેલા ગારૂઢ જ્ઞાની પુરુષને કંઈ પણ કામના નથી. કારણ કે ચઢેલાને ચઢવાનું શું? પામેલાને પામવાનું શું? ધરાયેલાને જમવાનું શું? આમ પરમ અદ્દભુત આત્મસમાધિમય પરમ જ્ઞાનદશા પામેલા જ્ઞાનયોગીની વાત એ છે, ન્યારી છે. ત્યાં પ્રાકૃત જનને કાયદો કેમ લાગુ પડે? સામાન્ય જનના અનુમાનના કાટલે જોખવાનું કેમ પાલવે? અને સામાન્ય પ્રાકૃત જન તેવા જ્ઞાનીજનનું અનુકરણ કરવાની ધૃષ્ટતા કરે તે પણ કેમ કામ આવે? ભૂખ્યાને ભેજન
+ “ વં પુછવયં સુહાગુમળાવિત્યવિષે
તો ચિત્ત અવયં તુ ગો તો વિમળા”—સમયસાર ગા. ૩૮૩. "स्वस्थानात्यत्परस्थान प्रमादस्य वशाद् गतः । तत्रैव क्रमणं भूयः प्रतिक्रमणमुच्यते "

Translation AI Generated

On the other hand, in this state of complete detachment, the situation of the Siddha Yogi, the Knower, is different. (597) And for this very reason, because this Siddha Yogi, the Knower, has attained the third stage, which is like the Amrit Kalash (pot of nectar) and is non-retrogressive, they do not have any practices like material repentance, etc., which are useful for seekers. It is non-retrogressive because the ultimate goal of all actions is the pure self-realization, which is like the Amrit Kalash, and this realization of the pure self has already been attained here. Therefore, there is nothing left to be achieved. Because, “Repentance is that which turns the soul back from the many extensive and specific good and bad actions that have been done in the past.” Or, “Repentance is the return to the original place of one who has gone to another place due to being overpowered by delusion from his own place.” In other words, repentance is the return to the original pure state of the self from the state of corruption. This kind of return to the pure innate self-nature, which is the ultimate goal of repentance, has already been attained here. Therefore, they have manifested a state of complete innocence and purity, where even the slightest transgression is impossible. Then, where is the scope for repentance, which is the atonement for transgression? Thus, they attain the state of non-retrogression, which is the ultimate state of pure self-nature and the state of being like the Amrit Kalash. The same applies to the matter of non-rejection, etc.

Here, this example is given: To climb a mountain, one has to perform the action of climbing, but once one has reached the top of the mountain, there is no need to climb anymore. Similarly, to climb the mountain of Yoga, one has to perform the action of climbing, which is the gradual crossing of the stages of Yoga, but once one has reached the peak of the mountain of Yoga, there is no need to perform any action of climbing, which is the practice of Yoga.

The means of support and practice that are essential and unavoidable for the seeker, who is still in the process of seeking, are not needed at all for the Knower, who has attained the state of realization. Because, what is the need for climbing for one who has already climbed? What is the need for attaining for one who has already attained? What is the need for eating for one who has already been fed? Thus, the situation of the Knower of Yoga, who has attained the ultimate state of self-absorption and ultimate knowledge, is different. Why should the law apply to the ordinary people? Why should they be subject to the speculations of the ordinary people? And why should the ordinary people be able to imitate such Knowers? What is the use of offering food to one who is not hungry?

+ “If you ask about the happiness of being united with the beloved, then your mind is not pure.” - Samayasar Ga. 383. "Repentance is the return to the original place of one who has gone to another place due to being overpowered by delusion from his own place."