Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 49

४८
વધતું જાય છે, અને છેવટે આત્મશુદ્ધિની પરમ પરાકાષ્ટાને પ્રાપ્ત કરી તે પરમ યોગી શુદ્ધ આત્મસિદ્ધિરૂપ મોક્ષને પામે છે-સિદ્ધ બને છે. આ સમત યોગશાસ્ત્રનું નિરૂપણ એ જ વાત સિદ્ધ કરે છે.
જેહ અહંકાર મમકારનું બંધન, શુદ્ધ નય તે દહે દહન જેમ ઇંધન; શુદ્ધ નય દીપિકા મુક્તિ મારગ ભણી, શુદ્ધ નય આથિ છે સાધુને આપણી. શુદ્ધ નય ધ્યાન તેહને સદા પરિણમે, જેહને શુદ્ધ વ્યવહાર હોયડે રમે; મલિન વચ્ચે યથા રાગ કુંકુમ તહીન વ્યવહાર ચિત્ત એડથી નવિ ગુણ.”–શ્રી યશોવિજયજી
આમ પરમાર્થપ્રત્યયી ગમાર્ગનું યથાર્થ દર્શન આ ગષ્ટિરૂપ દિવ્ય નયનથી જ થઈ શકે. પરમ ભાવિતાત્મા આનંદઘનજીએ ભાખ્યું છે તેમ “જિણે નયણે કરી મારગ જોઈએ રે, નયન તે દિવ્ય વિચાર.' આ દિવ્ય નયનની પ્રાપ્તિ કેમ થાય? જે પામેલ હોય તેની પાસેથી પમાય. દીવામાંથી દીવો થાય. કુવામાં હોય તે હવાડામાં આવે. દેખતે હોય તે જ માર્ગ દેખાડે. આંધળે કેમ દેખાડે? આંધળે તે પોતે ખાડમાં પડે ને બીજાને પાડે. એટલે આ દિરય નયનની પ્રાપ્તિ તે ગદષ્ટિરૂપ દિવ્ય ચક્ષુને પામેલા સાક્ષાત્ દૃષ્ટા એવા ભાવગી સદ્દગુરુથી જ થાય, નહિ કે દષ્ટિઅંધ એવા અસદૂગુરુથી. આંધળાની પાછળ આંધળા દોડયા જાય એવી અસદ્દગુરુરૂપ અંધ પુરુષપરંપરા પાસેથી દિવ્ય નયનની આશા રાખવી તે આકાશકુસુમવત્ છે. શ્રી આનંદઘનજીના શબ્દોમાં “પુરુષપરંપર અનુભવ જેવતાં રે અોઅંધ પલાય. કારણ કે જ્યાં લગી મિથ્યાત્વ ટળ્યું નથી, દર્શન દૂર થયા નથી અને સમ્યગદષ્ટિ ખૂલી નથી, ત્યાંલગી પરમાર્થથી દૃષ્ટિઅંધપણું જ કહેવા યોગ્ય છે આ મિથ્યાત્વરૂપ દષ્ટિઅંધપણું તે જન્માંધપણા કરતાં પણ ખરાબ છે; જન્માંધ છે અને દેખતો જ નથી, પણ મિથ્યાદષ્ટિ અંધ છે અને અનર્થ દેખે છે! એટલે આવા દૃષ્ટિઅંધ અસદ્દગુરુ તો પોતે ઉન્માર્ગે જતા હોઈ બીજાને ઉન્માર્ગે દોરી ખાડમાં પાડે, દુર્ગતિની ગર્તામાં નાંખે; માટે સન્માર્ગે જવા માટે તે સદ્ગુરુનું જ નયન-દોરવણી જોઈએ.
વળી દષ્ટિ દૃષ્ટિરાગથી રંગાયેલી હેય, કમળાવાળી હોય, અથવા આડે રંગીન કાચ ધર્યો હોય તે દર્શન પણ તેવું જ રંગાયેલું (Coloured vision) થાય છે, યથાર્થ થતું નથી. તેમ છવની દૃષ્ટિ જો દષ્ટિરાગથી રંગાયેલી હોય, તે તેનું દર્શન પણ તેવું જ રંગાયેલું-વિપર્યસ્ત હોય છે, સમ્યફ હેતું નથી. ઘણી વખત લેકે દષ્ટિરાગની પુષ્ટિને પણ સમ્યગ દષ્ટિપણું માની લેવાની ભ્રાંતિગત ભૂલ કરે છે પણ એ બને કેવળ જૂદી જ વસ્તુ છે, કારણ કે દષ્ટિરાગથી જે દર્શન થાય છે તે તેવા રાગભાવથી રંગાયેલું ને મલિન હોઈ અસમ્યફ હોય છે, અને સમ્યગદષ્ટિથી જે દર્શન થાય છે તે રાગભાવના અનરંજન વિનાનું નિર્મલ ને સ્વચ્છ હાઈ સમ્યફ હોય છે. દાખલા તરીકે–પિતાના કુલધર્મના

Translation AI Generated

48
It keeps increasing and finally, attaining the ultimate peak of self-purification, that supreme yogi attains the ultimate liberation, the pure self-realization - becomes Siddha. This is what the Samat Yogashastra proves.
"Just as the fuel of pure Nay burns the bondage of ego and attachment, the lamp of pure Nay leads to the path of liberation, pure Nay is the foundation for the sadhu. Pure Nay meditation always leads to that which has pure conduct. Just as saffron is in the midst of dirt, so is the conduct of the mind free from the taint of the world." - Shri Yashovijayji
Thus, the true vision of the path leading to the ultimate goal can only be achieved through this divine Nayana, which is like a magnifying glass. As the supreme soul Anandghanji has said, "The Nayana that sees the path, that Nayana is divine thought." How is this divine Nayana attained? It is attained from one who has attained it. A lamp is lit from another lamp. What is in the well comes out into the air. One who sees shows the way. How can a blind person show the way? A blind person falls into a pit and causes others to fall. Therefore, this divine Nayana is attained only from a true seer, a Bhavagi Sadguru, who has attained this divine eye, which is like a magnifying glass, and not from an Asadguru, who is blind. To expect divine Nayana from a blind guru, who is like a blind man following another blind man, is like expecting flowers from the sky. In the words of Shri Anandghanji, "The blind man runs away from the experience of the guru lineage. Because as long as the Mithyatva is not removed, the vision is not clear, and the Samyagdasti is not opened, until then, blindness from the ultimate goal is appropriate. This Mithyatva-like blindness is worse than birth blindness; a birth-blind person does not see, but a Mithyatva-blind person sees evil! Therefore, such a blind Asadguru, being on the wrong path himself, leads others astray and throws them into the pit, into the abyss of evil; therefore, to go on the right path, one needs the guidance of the Sadguru's Nayana.
Moreover, if the vision is colored by the desire for vision, it is tainted, clouded, or if one wears colored glasses, then the vision is also colored (Coloured vision), it is not real. Similarly, if the vision of the soul is colored by the desire for vision, then its vision is also colored - distorted, it is not Samyag. Many times, people mistakenly believe that the affirmation of the desire for vision is also Samyagdasti, but it is a completely different thing, because the vision that arises from the desire for vision is colored by that desire and is tainted and therefore Asamyag, and the vision that arises from Samyagdasti is free from the desire for desire, pure and clean, and therefore Samyag. For example, the father's family duty...