Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 45

४४
દ્રવ્ય આજ્ઞાનો અધિકાર-હળુકમી, મંદકષાયી, મંદવિષયી, અતીત્રપરિણામી, અંતરંગ વૈરાગ્યવાસિત, સાચા માર્ગજિજ્ઞાસુ, તીવ્ર તત્ત્વપિપાસુ, એવા ઉત્તમ ગુણલક્ષણસંપન્ન અપુનબંધકાદિx દશાવિશેષને પામેલા મુમુક્ષુઓને જ છે એમ શ્રી હરિભદ્રસૂરિએ ચકખે ચકખું કહ્યું છે, કારણ કે તેવી પ્રધાનરૂપ દ્રવ્ય ક્રિયા જ કથારૂપ વિશિષ્ટ ભાવ ઉત્પન્ન કરવાને ગ્ય એવી હોય છે. આ અપુનબંધકાદિ દશા પૂર્વે સમૃદુ-બંધકાદિને તે અપ્રધાનરૂપ દ્રવ્ય ક્રિયા હોય છે, કારણ કે તે દ્રવ્ય આજ્ઞાનું પાલન પણ અનુપગપણેક્રિયાજડપણ કરે છે, એટલે તેઓ દ્રવ્યથી પણ અત્રે મોક્ષમાર્ગની યોગ્યતા ધરાવતા નથી.
અનુપયોગો દ્રશૈ” અનુપયોગ–ઉપયોગ રહિતપણું તે દ્રવ્ય એ વ્યાખ્યા પણ ઉક્ત સર્વ વસ્તુને પુષ્ટ કરે છે. આમ વિશિષ્ટ ભાવને ઉત્પન્ન કરનારી પ્રધાન દ્રવ્ય ક્રિયાને જ શાસ્ત્રકારે ગમાર્ગમાં સ્થાન આપ્યું છે,–નહિં કે અનુપયેગવંત કિયાજડ એવી અપ્રધાન દ્રવ્ય કિયાને. મિત્રાદષ્ટિ આદિ પહેલી ચાર દૃષ્ટિમાં દ્રવ્ય વંદનાદિ છતાં તેને યેગમાર્ગમાં ગણી તેનું રહસ્ય પણ એ જ છે કે તેમાં ભાવજનન મેગ્યતાવાળી પ્રધાન દ્રવ્ય ક્રિયા હોય છે. આમ આવી દ્રવ્ય ક્રિયાને પણ અત્ર યથાયોગ્ય સ્થાન છે જ, કારણ કે દ્રવ્યને સાધ્ય લક્ષ્ય પણ ભાવ જ છે, દ્રવ્યના આલંબને પણ ભાવ પર જ ચઢવાનું છે, અને ભાવ પર આવ્યું જ છૂટકે છે. આ ભાવ એટલે આત્મભાવ, આત્મામાં તથારૂપ જ્ઞાનદર્શન-ચારિત્રાદિ ગુણનું ભવન-પરિણમન, આત્મસ્વભાવ પરિણતિ. આખો જિનમાર્ગ મુખ્યપણે આ ભાવ પર રચાયેલ છે, ભાવ એ જ એનું જીવન છે, તે ન હોય તે ખાલી ખોખું જ રહે છે. “મારિયાઃ પ્રતિદઢત્તિ માવશૂન્યા: ' દ્રવ્ય અને ભાવની તુલના કરતાં શ્રી ગદષ્ટિસમુચ્ચયકારે કહ્યું છે કે શુદ્ધ ભાવ અને ભાવશૂન્ય ક્રિયા એ બેની વચ્ચે સૂર્ય અને આગીઆ જેટલું અંતર છે. “શુદ્ધભાવ ને શૂની કિરિયા, બહુમાં અંતર કેતેજી? ઝળહળતો સૂરજ ને ખજુઓ, તાસ તેજમાં તેજી.”—. દ. સઝાય. દ્રવ્ય ક્રિયા રુચિ જીવડા રે, ભાવ ધમ રુચિહીન; ઉપદેશક પણ તેહવા રે, શું કરે જીવ નવીન ?ચંદ્રાનન.”—શ્રી દેવચંદ્રજી, અપુનબંધકથી માંડીને, જાવ ચરમ ગુણઠાણ; ભાવ અપેક્ષાયે જિનઆણા, મારગ ભાષે જાણુ.”– શ્રી યશોવિજયજી.
જેટલું આ દ્રવ્ય ક્રિયા માટે સત્ય છે તેટલું જ દ્રવ્યશ્રુતજ્ઞાન માટે પણ છે, કારણ કે શાસ્ત્ર એ જ્ઞાનપ્રાપ્તિના ઉત્તમ નિમિત્તરૂપ-સાધનરૂપ હોઈ ઉપચારથી તેને જ્ઞાન કહ્યું છે, માટે એકલા દ્રવ્યશ્રુતજ્ઞાનના શુકપાઠ જેવા શુષ્ક જ્ઞાનથી કાંઈ જ્ઞાન થયું કહેવાતું નથી, પણ જે તેનું ઉત્તમ નિમિત્ત પામી આત્મા પોતે જ્ઞાનરૂપે પરિણમે અર્થાત
"एते अहिगारिणो इह ण सेसा दव्वओ वि जं एसा। રૂચી કોયાણ રેતાળ ૩ ઘાત્તિ | ” શ્રી પંચાશક,

Translation AI Generated

## Translation:

44.
Sri Haribhadrasuri has clearly stated that only those *mumukṣus* who have attained the special state of *apūnabhandhakādi* (and other such states) are entitled to the authority of *dravya ājñā*. These *mumukṣus* are characterized by qualities like lightness, mild passions, mild objects of attachment, extremely subtle results, deep-seated dispassion, true seekers of the path, intense thirst for the truth. This is because the primary *dravya* action itself is capable of generating the specific emotions. The state of *apūnabhandhakādi* is preceded by the state of *samṛdu-bhandhakādi*, which is a non-primary *dravya* action. This is because it performs the action of following *dravya ājñā* in a sluggish manner, and therefore, they are not even qualified for the path of liberation through *dravya*.

The definition of *dravya* as "non-use" - "being without use" - also confirms all the above. Thus, the scriptures have given a place in the path of liberation only to the primary *dravya* action that generates specific emotions, and not to the non-primary *dravya* action that is sluggish due to non-use. The secret behind considering *dravya* in the path of liberation even in the first four perspectives like *mitrādiṣṭi*, despite the *dravya* being praised, is that it involves the primary *dravya* action capable of generating emotions. Thus, such *dravya* action also has its rightful place here, because the ultimate goal of *dravya* is also emotion, and the support of *dravya* is also to climb onto emotion, and it is inevitable to reach emotion. This emotion is the emotion of the self, the manifestation of knowledge, perception, character, and other virtues in the self, the transformation of the nature of the self. The entire path of Jainism is primarily based on this emotion. Emotion is its life, without it, it remains empty and hollow.

"The pure emotion and the emotionless action are as far apart as the sun and the firefly." - Sri Gadadharasamucchayakara, comparing *dravya* and emotion. "Pure emotion and emotionless action, how vast is the distance between them? The blazing sun and the fireflies, their brilliance is incomparable." - *Daśaśāstra*.

"The *dravya* action awakens the interest, the emotion is devoid of interest; even the teacher is helpless, what can he do to the new soul? - *Chandranan*." - Sri Devchandraji.

"From *apūnabhandhak* to the ultimate virtues, the path is known through the language of emotion, depending on the emotion." - Sri Yashovijayaji.

Just as this is true for *dravya* action, it is also true for *dravyaśruta* knowledge. Because the scriptures are the best means and instruments for attaining knowledge, they are called knowledge by convention. Therefore, dry knowledge like the mere study of *dravyaśruta* knowledge does not lead to any knowledge. But when the soul attains its best means, it transforms itself into knowledge, that is, "These are not the *ahigarin* (those who have not attained liberation), here even the *dravya* is not the same." - *Sri Pañcāśaka*.