Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 430

(૩૫૪)
યોગદષ્ટિસમુચ્ચય વિવેચન “નહિં સર્વ જજઆજી, તેહના વળી દાસ.”—. ૬. સજઝા. ૪-૧૪.
ઉપરમાં આગમની અથવા શાસ્ત્રની પ્રધાનતા અને તેની શ્રદ્ધા પર ખાસ ભાર મૂકે, તે પછી ક્યા શાસ્ત્રની શ્રદ્ધા કરવી ? કારણ કે શાનું પણ ભિન્નપણું છે, એમ સ્વાભાવિક પ્રશ્ન ઉઠવાને સંભવ છે. તેને અત્રે ઉત્તર આપ્યો છે કે તત્વથી ધર્મવાદની અપેક્ષાએ જોઈએ તે શાસ્ત્રને ભેદ પણ નથી, કારણ કે તેના શાસ્તામાં ભેદ નથી. પણ સ્કૂલબુદ્ધિ જનેને તેના ભેદનું અભિમાન થાય છે, તે તે તે તે નયની અપેક્ષાએ
દેશનાભેદને લીધે જ છે. આમ તે તે ધર્મ-શાસ્ત્રના પ્રણેતા જે સર્વજ્ઞ ભેદ અનેક સર્વજ્ઞ છે, તે તત્વથી–પરમાર્થથી વિચારતાં કાંઈ ભિન્ન મતવાળા, કલપના અતિ ભિન્ન અભિપ્રાયવાળા નથી, તેમાં કોઈ પણ જાતને મતભેદ કિવા ભકતને મેહ અભિપ્રાયભેદ નથી. એટલા માટે તે તે સર્વને ભજનારા જે સર્વજ્ઞ
ભક્તો છે, શ્રદ્ધાળુ શ્રાદ્ધજને છે, તે સર્વમાં કઈ પણ પ્રકારના મતભેદને અવકાશ રહેતું નથી. છતાં પણ તે તે સર્વજ્ઞના કેઈ અતિભક્તિ-અતિશ્રદ્ધાળુઓ જે તે સર્વમાં ભેદની કલ્પના કરે, ભિન્નતા-જૂદાઈ માને, તે તે કેવલ તે અતિભકતોને મેહ જ-અજ્ઞાન જ છે, એમ કહેવું પડશે. કારણ કે તેઓ ભક્તિના અતિરેકમાં ને શ્રદ્ધાની અધતામાં ધર્મઝનૂનના આવેશથી વિવેક ભૂલી જઈ તેવા પ્રકારે મિથ્યા કલ્પના કરે છે. પણ વાસ્તવિક રીતે જોઈએ તે અનંત સર્વજ્ઞો પણ એક અભિન્ન સ્વરૂપ છે. માટે તેમાં ભિન્નતા* કલ્પવી તે માત્ર મહિને વિલાસ છે, કેવલ બ્રાંતિ જ છે. માટે જે આરાધ્ય–ઉપાસ્ય એવા સર્વજ્ઞમાં ભેદ નથી, તે પછી આરાધક એવા સર્વજ્ઞભક્તોમાં પણ કઈ ભેદ હવે ઘટતો નથી.
પિતાના આરાધ્ય-પૂજ્ય પુરુષને સર્વજ્ઞ ને સત્કૃષ્ટ માનવાને માનવસ્વભાવ છે, માનવસુલભ નબળાઈ છે. એટલે પિતે માનેલા સર્વજ્ઞનું સ્થાન બીજા બધાથી ચઢીયાતું છે એમ સાબિત કરવા ઇચ્છતે તે તેનું ભિન્નપણું કલ્પવાને સહેજે લલચાય છે, અને પોતાના ઈષ્ટ દેવ પ્રત્યેના દૃષ્ટિરાગથી અંધ થઈ તથા પ્રકારે ભિન્ન કલ્પનાનો આગ્રહ કરે છે. આ દષ્ટિરાગમાંથી શ્રદ્ધા-ભક્તિના અતિરેકને લીધે વધારે પડતા ઉત્સાહી અતિભક્તોને આંધળું ધાર્મિક ઝનૂન પ્રગટે છે; અને તેથી ધર્મને નામે નાના પ્રકારના ઝઘડા ઉત્પન્ન થાય છે. આમ આ ભેદક૯૫ના અનિષ્ટપરંપરાનું મૂલ થઈ પડે છે. અભિનંદન જિન દરિશણ તરસિએ, દરિશણુ દુર્લભ દેવ; મત મત ભેદે રે જે જઈ પૂછિયે, સૌ થાપે અહમેવ.” –શ્રી આનંદઘનજી.
તરત બ્રમે ન શાખામેરા મોત્તષિમુવતીનાં તાકથi તરઃ | શ્રી યશોવિજ્યજીકૃત દ્વા દ્વા. ર૩-૧૪

Translation AI Generated

(354)
Yogadristi Samuccaya Vivcehan “Nahi Sarva Jajaji, Tehana Vali Das.” —. 6. Sajja. 4-14.
Above, the priority of the Agama or scripture and its faith is emphasized. After that, which scripture should one have faith in? Because there are differences in everything, it is natural to ask this question. The answer is given here that one should look at the scripture from the perspective of the Tattva, not from the perspective of Dharmavad. There is no difference in the scripture because there is no difference in its Shasta. But the school-minded people become proud of their differences, and this is because of the differences in the country, according to their Nay. Thus, the creators of these Dharma-Shastras, who are all-knowing and many all-knowing, are not different in opinion when considered from the perspective of Tattva - the ultimate truth. There is no difference of opinion among them, nor is there any difference of opinion among their devotees. Therefore, there is no room for any kind of difference of opinion among all those who worship them, who are all-knowing devotees, and who are faithful and righteous. However, some of those who are extremely devoted to the all-knowing, who imagine differences among them, who believe in differences and separation, are only ignorant, because they are blinded by their excessive devotion and faith, and in their religious zeal, they forget their wisdom and imagine things that are not true. But in reality, all the infinite all-knowing ones are one and the same. Therefore, to imagine differences among them is only a delusion, only a delusion. Therefore, since there is no difference in the all-knowing ones who are worthy of worship, there is no difference among the all-knowing devotees who worship them.
It is human nature, a human weakness, to consider the father's worthy and revered person, the all-knowing one, as superior. Therefore, the father wants to prove that the all-knowing one he believes in is superior to all others, and he is easily tempted to imagine differences, and blinded by his attachment to his favorite deity, he insists on imagining differences. From this attachment, excessive enthusiasm and excessive devotion lead to blind religious zeal among the overly enthusiastic devotees; and thus, small quarrels arise in the name of religion. Thus, this evil tradition of division becomes the root. “Abhinandan Jin Darishan Tarsie, Darishanu Durlabh Dev; Mat Mat Bhede Re Je Jai Poochie, Sau Thape Ahmev.” – Shri Anandghanji.
Tarata Brame Na Shakhamera Motashimuvati Nana Takatha Tarah | Shri Yashovijayajikrit Dva Dva. 23-14.