Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 348

(282) યોગદક્ટિસમુચય વિચારીએ તે “અપદ” જ છે, એને “પદ” નામ જ ઘટતું નથી. વેધસંવેદ્ય જ કારણકે તે મિથ્યાદષ્ટિવાળું આશયસ્થાન છે, એટલે સમ્યગદષ્ટિ એવા “પદ” ગીજનેને તે પદ (પગ) મૂકવાનું ઠેકાણું જ નથી, સ્થાન જ નથી. ત્યાં તે શ્રીમાન આનંદઘનજીના વચન પ્રમાણે “ચરણું ધરણુ નહિ ઠાય એવી સ્થિતિ છે. પણ રોગીઓનું ખરૂં પદ તે,-પગ મૂકવાનું સ્થાન તે, વેદ્યસંવેદ્ય પદ જ છે; કારણકે તે જ “પદ” શબ્દના યથાર્થ અર્થ પ્રમાણે “પર” કહેવાને ગ્ય છે, તેને જ “પદ” નામ ઘટે છે. અસંવેદ્ય પદ અથવા વ્યાવહારિક વેદ્યસંવેદ્ય પદ જે છે તે સ્થિર નથી, અસ્થિર છે, તેને પતનને ભય છે, અને તે પિતે ભવભ્રમણને અંત કરી શકતું નથી, પણ જો તે પરંપરાએ નિશ્ચય વેધસંવેદ્ય પદનું કારણ થાય, એટલે કે તેના ઈચ્છે છે જે દ્વારા પ્રાપ્ત થયેલી ગ્યતાથી–પાત્રતાથી જીવને જે નિશ્ચય વેધસંવેદ્ય જોગીજન પદ પ્રાપ્ત થાય, તે જ અને ત્યારે જ જીવને ભવભ્રમણને અંત આવે છે, અને મોક્ષને પેગ થાય છે. આ નિશ્ચય વેધસંવેદ્ય પદ અસ્થિર નથી, સ્થિર જ હોય છે, તેને પતનને ભય હોતું નથી, અને તેથી શીધ્ર ભવભ્રમણ અટકી પડી મુક્તિ સાંપડે છે. આમ નિશ્ચય વેધસંવેદ્ય પદ જ મોક્ષને અવિલંબે યોગ કરાવે છે, એટલે મોક્ષના અથી યોગીજને સદાય આ નિશ્ચય વેધસવેદ્ય પદને જ ઈચ્છે છે, પરમાર્થથી તેને જ પરમ ઈષ્ટ ગણે છે, અને બાકી બીજા બધાં પદને અપદ જાણી, એક નિશ્ચય વેધસંવેદ્ય પદને જ પિતાનું પદ માને છે, તેને જ પરમ પૂજ્ય-આરાધ્ય-ઉપાસ્ય સમજી આરાધે છેઉપાસે છે. અને તેવા પ્રકારે કહે છે - वेद्यं संवेद्यते यस्मिन्नपायादिनिबन्धनम् / तथाप्रवृत्तिबुद्धयापि स्व्याद्यागमविशुद्धया // 73 // કૃત્તિ ––વેદ્ય, વેદનીય, વેઠવા ગ્ય વસ્તુ. વસ્તુસ્થિતિથી તથા પ્રકારના ભાવગી સામાન્યથી અવિકલ્પક જ્ઞાન વડે ગ્રાહ્ય એવી વસ્તુ, એમ અર્થ છે. સંવે-સંવેદાય છે, ક્ષયપશમને અનુરૂ૫૫ણે નિશ્ચય અહિથી પણ જણાય છે, પરિમ-જેમાં, જે પદમાં–આશયસ્થાનમાં, તે કેવું વિશિષ્ટ ? તે માટે કહ્યું અવસાનિધન-અપાય આદિનું નિબંધન-કારણ, નરક-સ્વગ વગેરેનું કારણ, ચારિ-આદિ, તથા–તેવા પ્રકારે જેથી સામાન્યથી અનુવિદ્ધ (સામાન્ય સાથે સંકળાયેલું) અગ્રવૃત્તિવૃષિ -અપ્રવૃત્તિબુદ્ધિથી પણ. એટલે કે તેના ઉપાદાન-ત્યાગ આશયામક બુદ્ધિથી, તેના ઉપાદાન-ત્યાગ (ગ્રહણ -ત્યાગ) આશયવાળી બુદ્ધિવડે કરીને, હવે-સંવેદાય છે, (સ્ત્રીઆદિ વેદ્ય) સામવિશુદ્ધા-આગમથી વિશુદ્ધ એવી. એટલે શ્રતથી જેને વિપર્યયમલ દર કરાવે છે એવી બુદ્ધિથી. પ્રેક્ષાવંતને-વિચારવાનું છેવાને પણું આ જ પ્રધાન બંધકારણ છે, એટલા માટે સ્ત્રીઆદિ ગ્રહણ કર્યું,

Translation AI Generated

(282) Considering the collection of yogaduktis as "apada" is simply that, it does not diminish its name as "pada". It is a mithyadristi-based ashayasthan, which is why it is not a place to put the "pada" (foot) for someone with samyagdristi. There is no place for it. As Shriman Anandghanji said, "There is a state where the foot cannot find a place to stand." But the true "pada" for the sick, the place to put the foot, is the vedyasamvedya pada. Because it is the "pada" that is truly "par" according to the true meaning of the word "pada", and it is only this that deserves the name "pada". The asamvedya pada or the vyavaharik vedyasamvedya pada is not stable, it is unstable, it is prone to fall, and it cannot end the cycle of birth and death. But if it becomes the cause of the nischya vedyasamvedya pada through tradition, that is, through the ability gained through its desire, the nischya vedyasamvedya yogijan pada that the jiva attains through this ability, only then and only then does the jiva end the cycle of birth and death and attain moksha. This nischya vedyasamvedya pada is not unstable, it is stable, it is not prone to fall, and therefore it quickly stops the cycle of birth and death and leads to liberation. Thus, the nischya vedyasamvedya pada immediately brings about moksha, which is why the yogijan always desires this nischya vedyasamvedya pada, considers it the ultimate goal from the perspective of truth, and knowing all other padas as apada, considers this nischya vedyasamvedya pada as the ultimate pada, and worships and adores it. And in this way it is said: वेद्यं संवेद्यते यस्मिन्नपायादिनिबन्धनम् / तथाप्रवृत्तिबुद्धयापि स्व्याद्यागमविशुद्धया // 73 // Meaning: Vedya, vedaniya, something that is to be experienced. It is something that is graspable through unconditioned knowledge from the state of being and the general feeling of the type. Samve - samvedaya is, the certainty is also known from the destruction of the pacification, parim - in which, in which pada - ashayasthan, what is it special? For that it is said avasanidhan - apaya adi's nibandhan - cause, the cause of hell - heaven etc., chari - adi, tatha - in such a way that it is penetrated by the general (connected with the general) agravrittivrishi - apravrittibuddhi. That is, through the buddhi of its upadan - tyaga ashayamka, through the buddhi of its upadan - tyaga (acceptance - rejection) ashay, now - samvedaya is, (woman etc. vedya) samvisuddha - agam from the pure. That is, from the shrat, the buddhi that makes the viparyayamal a rule. It is this that is the main binding cause for the spectator to think, which is why the woman etc. was accepted.