Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 24

૨૩
નિષ્કષાય શુદ્ધ આત્મા એ જ ધર્મ છે, આત્મશુદ્ધિ એ જ ધર્મ છે, તેથી વિપરીત તે અધર્મ છે. પણ સ્ફટિક રત્નને સ્વભાવ નિર્મલ છતાં, પાસે રાતું ફૂલ વગેરે બાહ્ય ઉપાધિને લીધે તેની નિર્મલતામાં ઉપરાગરૂપ આવરણ આવે છે, તેમ કમરૂપ બાહ્ય ઉપાધિને લીધે રાગશ્રેષ-મહાદિ વિભાવ પરિણામેની ઉત્પત્તિથી આત્માની નિર્મળતા અવરાય છે. તે ઉપાધિ દૂર થયે સ્ફટિક જેમ સ્વયમેવ શુદ્ધ સહજ સ્વરૂપે પ્રકાશે છે, તેમ રાગાદિ વિભાવ ઉપાધિ દૂર થયે આત્મા સ્વયં શુદ્ધ સહજ સ્વરૂપે પ્રકાશે છે. આત્માને નિર્મલ શુદ્ધ સ્વભાવ તે ત્રિકાલાબાધિત ને સ્વયં સ્થિત જ છે, આવરણ દૂર થયું કે તે બસ પ્રગટ જ છે. આમ એટલે જેટલે અંશે આવરણ દૂર થાય, વિભાવ ઉપાધિ ટળે, નિપાધિપણું આવે, એટલે તેટલું અંશે આ આત્મધર્મની સિદ્ધિ છે; અને તેવું નિરુપાલિકપણું સમ્યગ્દષ્ટિ ગુણસ્થાનથી માંડીને મોક્ષપ્રાપ્તિ પર્યત ઉત્તરોત્તર પ્રગટતું જાય છે. એટલે આમ પરિશુદ્ધ આત્મસ્વભાવને પ્રગટ કરતે સર્વ પરિશુદ્ધ ધર્મવ્યાપાર એ વેગ છે, એ વ્યાખ્યા સર્વથા યથાર્થ છે.
જિમ નિર્મલતા રે રન ફટિકાણી, તેમજ જીવ સ્વભાવ; તે જિન વીરે રે ધર્મ પ્રકાશિઓ, પ્રબળ કષાય અભાવ. શ્રી સીમંધર જે જે અંશે રે નિરુપાધિકપણું, તે તે જાણે રે ધર્મ; સમ્યગુદષ્ટિ ગુણઠાણાથકી, જાવ લહે શિવશ.”–શ્રી યશોવિજયજી.
“જે જે પ્રકારે આત્મા આત્મભાવ પામે છે તે પ્રકાર ધર્મના છે. આત્મા જે પ્રકારે અન્યભાવ પામે તે પ્રકાર અન્યરૂપ છે, ધર્મરૂપ નથી.”– શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર, પત્રાંક ૩૨૯. (૪૩)
મેક્ષની સાથે જે તે યુગ” એ મુખ્ય વ્યાખ્યા જ્યાં યથાર્થ પણે લાગુ પડે છે એવા આ પરિશુદ્ધ ધર્મવ્યાપારનું જવલંત ઉદાહરણ જૈનશાસ્ત્રોક્ત આ પંચવિધ યોગ છે અધ્યાએ, ભાવના, ધ્યાન, સમતા અને વૃત્તિક્ષય એમ ઉત્તરોત્તર શ્રેષ્ઠ એ આ પાંચ તબકકાવાળો ( tag" s) યોગ કહ્યો છે (જુએ બબિંદુ . ૩૫૮-૩૬ ૭)
નિજ સ્વરૂપ જે કરિયા સાથે, તે અધ્યાતમ કહિયે રે, જે કિરિયા કરી ચઉતિ સાધે, તે ન અધ્યાતમ લહિયે રે.... શ્રી શ્રેયાંસક નામ અધ્યાતમ ઠવણ હક ધ્યાનમ, દ્રવ્ય અધ્યાતમ છડે રે; ભાવ અધ્યાતમ નિજ ગુણ સાધે, તે તેહશું દઢ રે’– શ્રી આનંદઘનજી.
(૨) ચિત્તવૃત્તિનિરોધ તે યોગ જો અત્તનોધ:' ચિત્તવૃત્તિનો વિરોધ તે એગ, એવી મુનિ પંતજલિએ કરેલી ગવ્યાખ્યા પણ એ જ પ્રયેાજન દાખવે છે, કારણ કે ચિત્તનિરોધ થાય ત્યારે

Translation AI Generated

## 23

The pure soul is the only religion, self-purification is the only religion, therefore the opposite is irreligion. But just as a crystal gem, though inherently pure, becomes covered with an overlay due to external impurities like a red flower, similarly, the purity of the soul is obscured by the generation of raga-shreshtha-mahadi-vibhav, resulting from external impurities in the form of karma. When these impurities are removed, just as the crystal shines in its own pure, natural form, similarly, when raga-adi-vibhav impurities are removed, the soul shines in its own pure, natural form. The soul's pure, inherent nature is always present, unaffected by the three times (past, present, future), it is simply revealed when the covering is removed. Thus, the extent to which the covering is removed, the vibhav impurities are eliminated, and the state of being free from impurities is attained, to that extent the attainment of this soul-religion is achieved. And this state of being free from impurities manifests progressively, starting from the state of samyag-darshan and culminating in liberation. Therefore, this process of revealing the pure soul-nature is the essence of all pure religious practices, this definition is completely true.

Just as purity is the nature of the crystal, so is it the nature of the soul; just as the Jina-Vira illuminates the religion, so is the absence of strong passions. The extent to which Shri Simandhar is free from impurities, that is the religion; from the state of samyag-darshan, one attains liberation. - Shri Yashovijayaji.

"The way the soul attains its own nature is the way of religion. The way the soul attains another nature is the way of something else, not the way of religion." - Shrimad Rajchandra, Patranka 329. (43)

The five-fold yoga, as described in Jain scriptures, is a shining example of this pure religious practice, where the main definition "the union with liberation" truly applies. This yoga, with its five stages, is described as adhyaya, bhavana, dhyana, samata, and vritti-kshaya, progressively becoming more excellent (see Babindu 358-367).

The action that is done with one's own nature is called adhyatma, the action that is done with another's nature is not called adhyatma... Shri Shreyansak's name is adhyatma, the essence of dhyana, the essence of dravya is adhyatma; the essence of bhavana is with one's own qualities, that is firm. - Shri Anandghanaji.

(2) The suppression of mental activities is yoga, according to the sage Patanjali, this definition also points to the same purpose, because when mental activities are suppressed...