________________
सूरचंद्र
चरित्रं
॥१०॥
CHALGAE%ESMQ
निशीथे निशितास्त्रोघो दूरं वचितयामिकः । उन्मार्गेः सौघमाविष्टः कालादिष्टः फणीव सः ॥ ४२ ॥ अर्थ:-सजेला शखांना समूहवाळो ते मुरकुमार पहेरेगीरोने अत्यंत ठगीने, यमराजाए हुकम करेला सर्पनीपेठे मध्यरात्रीए | छींडीने मार्गे राजमहेलपा दाखल थयो. ॥ ४२ ॥
. ततः पराङ्मुखं सुप्तं तीव्रणास्त्रेण भूपतिम् । स जघान घनं लोभः शोभते मूलमंहसाम् ।। ४३ ॥ अर्थ:-पछी उलटे मुखे सुतेला राजाने तेणे तीक्षणशस्त्रथी घायल कर्यो, अति लोभ ए पापोर्नु मूळ छे. ॥ ४३ ॥
ततस्त्रसन्मो देव्या दृष्टः संमुखसुप्तया । घात्येष याति घात्येष यातीति पूरकृतो रवः ॥ ४४ ॥ अर्थः-पछी (त्यांची) नाशता एवा ते सूरकुमारने साये मूतेली राणीए जोयो, ( अने तेथी) आ खूनी नाशी जाय छे, आ | खूनी नाशी जाय छे, एम तेणीए पोकार को. ॥ ४४ ॥
धावत्सु द्वारपालेषु भूपालेनेत्यभाषि च । कश्चायं घातक इति ज्ञातव्यो मैष हन्यताम् ।। ४५ ॥ अर्थ:-पछी पहेरेगीरी ज्यारे तेने पकडवाने दोडवा लाग्या, त्यारे राजाए का के आ खूनी कोण छे ? तेने ओळखयो छे, माटे हाल तेने मारशो नही. ॥ ४६॥
तनुजं मनुजस्वामी तं विज्ञाय विकारिणं । यूथादिनष्टं दासेरमिव देशान्निरामयत् ।। ४७ ।। अर्थः-पछी ते पुत्रने सुनी जाणीने राजाए उद्धत थयेला उंटने जेम टोळांमांथी कहाडी मेले, तेम तेने देशमांधी कहाडी मेल्यो.
त्वरचतुरगामः स क्रमेलकमेलकैः । प्रधानपुंभिर्भूचंद्रः सुतं चन्द्रमथाहयत् ॥ ४८ ।।
