________________
इण्डिं ॥ ८२॥ जो सुज्झइ सो मंती हवेह इय हवउ तुज्य मंतितं । नियगेहि चिय न उणो इत्थ व अहवा वि अन्नत्थ ॥८॥ जेण मए मंतित्ते सामन्न चिय कया इह विवक्खा । सुरनरनिच्छयणत्थं दिवं पि इमं मए विहियं ॥८४॥ नूण तुमं देवो चिय सव्वं सच्चं कहेसु मज्झ तुमं । बहुबुद्धिबुद्धिरंजियचित्तो सो कहइ सच्चमिणं ॥ ८५ ॥ ददृण चंदरेहं समागओ भोगसुहसमीहाए । तीए सीलपहावा मणिच्छियं नेव मह जायं ॥ ८६ ॥ तहवि अहं अविरचो थक्को गेहमि भोगासाए । अन्नं सवं तुझं पि पच्चरखं कि पि जं जायं ॥ ८७ ॥ सो देवो संपत्तो अदंसणं अह भणेइ मंतिसुओ। नरवर ! वियरसु हारं मज्झं तं चेव अइरम्मं ।। ८८ ॥ लुद्धमणो महिनाहो न समप्पइ कहवि तस्स तं हारं । सुधणुअमचेण तओ गाढं कुविएण सो भणिओ ।। ८९ ।। नो वियरइ तं तहवि हु मंती मेलित्तु नयरसवजणं। पभणइ नरवर ! अम्हे न वसामो तुज्झ नयरंमि ॥१०॥ जेणं कस्स वि गेहे जं कि पि हविस्सइ असुरम्मं । तं गिण्हसि देव! तुमंता लोओ हबउ कह इत्थ ॥ ९१ ॥ नीसरिओ नयरीए लोओ सयलो वि मिलिय एगस्थ । अह चिंतइ महिनाहो मह रजं केरिममियाणि ।। ९२ ॥ लोएण विणा एगस्म निष्फलं इत्थ रनमज्झि छ । महिनाहो पिट्ठीए गंतूण भणइ नियलोयं ।। ९३ ॥ एगो मह अवराहो खमियो नो कुणेमि पुण अन्नं । अप्पइ तं चिय हारं बहुबुद्धी गिण्हए ज्झत्ति ।। ९४ ॥ सयलो वि पुरीलोओ नियनियठाणंमि आगओ तत्तो। सिट्ठिधणावहगेहे गंतूणं भत्तिसंजुत्तो ॥ ९५ ।। सुधणुअमच्चो रंजियचित्तो कुमरस्स देह नियधूयं । विजयवई दुण्डं पि हु पाणिग्गहणं तओ जायं ॥ ९६ ॥ कडवयदिणावसाणे नियजणउकंठिओ अमच्चसुओ। सिट्ठिधणावहधणपियपयकमले नमिय पभणेइ ।। ९७ ॥ तुम्हाएमा नियदंसणेण सुहियं कुणेमि सयणजणं । चंपाए नयरीए गंतूममियाणि कयकिच्चो ।। ९८ ॥
बुद्धी गिहए ज्झत्ति रजियचित्तो कुमरस्स देह साधणावहधणपियपयकमल ९८॥
