________________
विहिजामवन्नयनयनस्सगववायतउलयगयाई । सुत्ताई बहुविहाइ समए गंजीरजावाई ॥३॥ पिंकेसणउमपत्तयरि
छिमियाश्नरयमंसाई । बजीवेगविहारा वाहितिगिन्छा य णाया ॥ ३३ ॥ तेसिं विसयविनागं मुन्ना कुग्गहर श्रयाएंतो । बोहेश तं च णालं पन्नवणिज सुसीलगुरू ॥ ३४ ॥ अवसिगवित्ता बितिय श्रमयरपरकवायं से । परिणामे स सम्मं जं जणियं कप्पनासंमि ॥ ३५ ॥ संविग्गजावित्राणं खुध्यदितनाविश्वाणं च । मुत्तूण खित्तकालं नावं च कहेंति सुद्धं ॥ ३६॥ सो वि य सम्म जाण गुरुदिन्नं निरवसेसपन्नवणं । णय उत्ताणमए पहलवमित्ते हवश् को ॥३७॥ जह बोमिश्राश्वयणं सोचं आवायरम्ममूढनयं । ववहारापहाणा तं कोई सुश्रा विसेसेइ ॥ ३० ॥ ए य जाप अप| रिण अपरिणश्नया कयम्मि मूढनए । कालियसुअंमि पायं उवढंगं तिएह जनणियं ॥ ३५॥ मूढनश्चं सुकं काखिवं|| तु न गया समोअरंति इहं । अपुहत्ते समोआरो पत्थि पुहत्ते समोआरो॥४०॥तथा। एएहिं दिन्विाए परूवणा सुत्तअत्थकहणाय । इह पुण अणप्नुवगमो अहिगारो तीहि सन्नं ॥४१॥ पायं पसिझमग्गो परिणई नाश्परिणई वा वि।। अपसिधे तनावो बुहेहिं ता सुदिमिणं ॥ ४२ ॥ वक्त्याइदिसाए अमेसु वि एवमागमत्येसु । पविनाश जावत्यं निजणेणं पन्नविडतो ॥४३॥ जो नय पन्नवणिको गुरुवयणं तस्स पगश्मदुरपि । पित्तकरगहिस्स व गुरुखमकमुश्रमा-|| जाइ ॥ ४ ॥ पन्नवणिजास्स पुणो उत्तमसमा हवे फलं जीसे । विहिसेवा य अनन्ना सुदेसणा खखिश्नपरिसुद्धी ॥ ॥४५॥ सघालू सत्तिजुर्व विहिसारं चेव सेवए किरियं । तप्परकवायहीणो ण हवे दवाश्दोसे वि ॥ ६ ॥ जह सम्ममुन्धिाणं समरे कंमाश्णालमाश्णं । जावो न परावचइ एमेव महाणुनावस्स ॥ ७ ॥ माखश्गुणमुषोमश्वरस्स तप्प