________________
मलय
॥२३॥
110111006-08-2014-20014640X
॥ ३५ ॥ तावज्जीवंति संतोऽत्र यावत्कुर्वेति भाषितं । मृता एवान्यथा सत्य - मथैतेषां हि जीवितं ॥ ३६ ॥ कुरुताहो ततः शीघ्रं देव्या मेऽपि च तां चितां । मध्ये चितानलं येन ददे दुःखजलांजलिं ॥ ३७ ॥ ब्रुवन्निति नृपो वार्यमाणोऽमात्यैरनेकधा । देवीस्नेहन मरणान्न व्यरंसीत्कथंचन ॥३८॥ ततोऽमात्याः स्थिता याव - न्मोनमाश्रित्य सर्वथा । अन्ये लोका नरेंद्रेण तावत्तत्र प्रणोदिताः ॥ ३९ ॥ कृत्वा देव्याः शरीरस्य स्नानपूजादिकं ततः । तदुदक्षेपि तैर्लोकैः शिबिकास्थं सुमार्चितं ॥ ४० ॥ सार्द्धं चचाल भूपालः परिवारसमन्वितः । सबालवृद्धलोकेषु कंदत्सु करुणवरं ॥ ४१ ॥ दिने तस्मिन् पुरे तत्र जलमन्नं च केनचित् । न गृहीतं परं भूमिः सिक्ताश्रुसलिलैर्भृशं ॥ ४२ ॥ नाहसत्कोऽपि नाकार्षी-दालापं केनचित् सह । एकमेवान्वमूच्छोकदुःखं कृष्णमुखो जनः ॥ ४३ ॥ વિદ્યા બેભાનવસ્થા થાય તેનીજેમ શીવાષ वज्राहत इव क्ष्वेडा- घूर्णायमानवत्तदा । हृतसर्वस्ववच्छून्यहृदयोऽजनि पूर्जनः ॥ ४४ ॥ शकु - T तैर्मुमुचे चूर्णि - स्त्यक्ता चारिचतुष्पदैः । शोकेन विवशैस्तत्र तल्लोकानां तु का कथा ॥ ४५ ॥ हा वत्स! देववातेन मंक्षु त्वं कुलदीपकः । विध्यापितोऽसि दुःखांध — कारे तेनापतन्महीं ॥ ४६ ॥
लाभ्यश्यीयवनव
लुकायो'
100*6*199800
चरित्रं
॥२३॥
