________________
तनु होमे, वाम्युं विष कोण लेवे॥जेह थगंजित कुलना जोगी, ते केम फरी विष सेवे ॥मु० ॥७॥लोक हसे निज गुण सवि नीकसे, विकसे पुरगति बारी॥ एम जाणीने कहो कोण सेवे, पाप पंक पर नारी ॥मु॥७॥ वलीय विशेषे स्त्रीने संगे, बोध बीज वली जावे ॥ लोको मांही अपजश थावे ,तो केम मरण न आवे ॥मुणा॥ को मूरख चंदन काजे, बारके कोयला थाणे ॥ विष हलाहल पीधा थकी जे, कोण चिरंजीवित माणे ॥ मु० ॥१०॥सीता बोली वचन रसाला, जेम अंकुश शुंडाल ॥तोपण रावण न मेले चाला, ए-IN हनां कर्मनां काला ॥ मु०॥ ११ ॥ एहवी सीतानी जे वाणी, सांजले नित्य एम जाणी ॥ सती जाणीने न कहे ताणी, आणतां शुं तो आणी ॥ मु० ॥१२॥ लीधा मेली) |वात थ ते, अहिए बढुंदरी पकमी ॥ मेले तो थाय श्रांखे अंधो, खाधे मरे पड्यो जकमी ॥ मु० ॥ १३ ॥ एणी परे मनमां जाणे रावण, करतां शुं तो कीधी ॥ थानारो थाशे जे आगल, लेतां शुंजे लीधी।मु० ॥१४॥ पांचमा खेम तणी ए ढाल, थाउमी सही करी जाणो॥रंगविजयनो शिष्य एम पत्नणे, नेमनी वात वखाणो ॥ मु॥१५॥
उदा. सात मास नव दिन लगे, पूज्या थंजणपास ॥ अधिष्ठाता शेषनागजी, पसाय,
