________________
दी जेरे, एवडो ए काम केम कीजेरे ॥ १ ॥ श्राव ढींक गरदन मांहींरे, दीजे वात कही सत तांहींरे ॥ राजा श्रादे वात सदु मानीरे, दीधी श्राव ढींक तेढ्ने बानीरे ॥ २ ॥ मधुकर चिंतवे मन मांहींरे, साच बोल्ये खाधो मार यांहींरे ॥ जीवतो निज पूर जो जाउंरे, तो एहवो मार नवी खाउंरे ॥३॥ एम चिंतवी चाल्यो तेी वाररे, वेगे यायो देश मलबाररे ॥ लवींग एलची मरी देखीरे, लोको प्रते कड़े तव चेखीरे ॥ ४ ॥ सांजलो तुमे मलबारी लोकरे, वयण मारुं मत जाणो फोकरे | एक श्राहीर देश वे एहवोरे, में जइ जोयो ते कहेवोरे ॥५॥ घटं साली चणानी राशरे, मग मठ चोला जव ते खासरे ॥ एलची ने लवींग सोपारीरे, शुं करीए जुवो चित्त धारीरे ॥ ६ ॥ मलबारी लोको सुणी कोप्यारे, मधुकरनां वयण ते लोप्यारे ॥ पूरव रीति तेणे कीधीरे, आठ मूठीनी मार ते दीधीरे ॥ ७ ॥ खोटाबोलो नर बे एहरे, अन्यो अन्य कहे सहु तेहरे ॥ लोक यागे कही सत्य वातरे, सोल मूठीनी खाधी घातरे ॥ ८ ॥ मलबारी लोके तेणे ठामरे, सोल मूवी धराव्यं नामरे ॥ मनोवेग कहे विप्र आगेरे, साच बोल्ये वयर ते जागेरे ॥ ए ॥ निज निज देश तणी जे वाचरे, अवर | देश न माने साचरे ॥ आपणा मत चागल जे वातरे, न गमे कोइक थाय उत्पातरे
